অণু গল্পৰ কুঁকিঃ জুলাই ২০১৭ সংখ্যা

এক) বিশেষণ

আব্দুল ৰাকিব

“এটা গধুৰ বিশেষণে তাৰ বুকুখন সদায় ভাৰাক্ৰান্ত কৰি ৰাখিছিল৷
কলেজত পঢ়োতেও, মনবোৰ সেউজীয়া হোৱা বয়সতো।
লগৰবোৰে তাৰ আত্মবিশ্বাসক বিশেষণটোৰে গচকি খচকি দিওতে সি সপোনটো ভবা নাছিল, অভিশাপেই আশীৰ্বাদৰ ৰূপ লৈ জীৱনত হাঁহি বিৰিঙাব৷
সিহঁতৰ সৰু নগৰখনৰ চৰকাৰী বিভাগ এটাত ওলোৱা একমাত্ৰ চাকৰিটো দিব্যাংগৰ বাবে সংৰক্ষিত হৈ আহিছিল৷
তাৰ চাকৰিত সোমোৱাৰ ৬ -৭ বছৰ পিচলৈকে মাক দেউতাকৰ পইচাৰে পান চিগাৰেটৰ খৰচ উলিওৱা তাৰ লগৰ বোৰে আজিকালি তাক দেখি নিচিঞঁৰে ……
“ ঐ লেঙেৰা…৷”

☆ ☆

দুই) দেৱতা

নিত কাশ্যপ

ওখোৰা-মোখোৰা ৰাস্তাটোৰে ঢলং-পলঙকৈ আগবাঢ়ি গৈ থকা টেম্পোখনত বাৰে বাৰে তাই তাৰ গাত ঠেকা খাইছে৷ শিৱ মন্দিৰটো পোৱা ঠাইডোখৰত লাহেকৈ বোৰ্খাৰ আঁৰেৰে মুখখন উলিয়াই তাই তাৰ পিনে চালে৷ কোমলকৈ চকুহাল মুদি সি মিচিকিয়ালে৷ মূৰ দোঁওৱাই এবাৰ কপালত আৰু এবাৰ বুকুত লগাই সোঁহাতখন কোনেও নেদেখাকৈ লাহেকৈ তাই তাৰ হাতত গুজি দিলে।

☆ ☆

তিনি) ধূমপান

সুনীল দত্ত

প্ৰতিবেশী পাঠকদাক চেইনস্ম’কাৰ বুলি সকলোৱে জানে৷ অৱশেষত আজিৰ পৰা পাঠকদাই চিগাৰেট বাদ দিলে৷
ৰাতি এঘাৰ বজাত কলৰ পাৰত বাল্টিৰে গাত পানী ঢালি ঢালি পাঠকদাৰ বৌৰ কান্দোন শুনি আছোঁ৷
শ্মশানত জ্বলি থকা পাঠকদাৰ চিতাৰ জুইকুৰা এতিয়াও চাগে’ নুমুওৱা নাই৷

☆ ☆

চাৰি) দুৰত্ব

হিৰন্ময়ী দাস

ৰাতিপুৱাই আহিল নীতাৰ ফোন-
: আজি ৰাতি তোমালোকে সপৰিয়ালে আমাৰ ঘৰত ’ডিনাৰ’ কৰিবা৷
এসময়ত হোষ্টেলত আমি ’ৱাল্ মেট’ আছিলো৷ আজিকালি আমি একেটা বিল্ডিঙৰ, একেখন ’ফ্লোৰ’ৰ, একেখন বেৰৰ ইফালে সিফালে থাকো …

☆ ☆

পাঁচ) “গতি”

প্ৰিয়ংকা হাজৰিকা

“মা, চাবি কিন্তু! এইবাৰ যদি বাইকখন লৈ নিদিয়; মই ঘৰ এৰি গুচি যাম৷ পিছত কান্দি-কাটি লাভ নাই৷ তোৰ এটাই ল’ৰা, কথাটো মনত ৰাখিবি৷

ৰাস্তাৰে পাৰ হৈ যোৱা মানুহবোৰক পাগলীজনীয়ে চিঞৰি চিঞৰি সোধে…“সি বাৰু বাইকখন লৈ দিয়াৰ পিছতো কিয় গুচি গ’ল?”

☆ ☆

ছয়) নৈ

উৎপল জোনাক হাজৰিকা

‘মোৰ কথাখা ওলোটাই ললোং অ বাপু৷ গছ থাকিলে গুটি এনেয়ো পাম৷’ সি অনুভৱ কৰিলে ফোনটো ধৰিব নজনা আয়েকৰ কঁপা মাতৰ আঁৰৰ কঁপনিবোৰ৷ ফোনটো থৈ সি ডাক্টৰৰ চেম্বাৰলৈ আগুৱাই গ’ল৷ ‘ডাক্টৰ, মোক বেবীটো নালাগে৷ মাককে বচাওক৷’■■