আচলতে দেৰি হোৱা নাছিল
-মৃদুল কুমাৰ শৰ্মা।
আপুনি ভাবি আছিল যে
তেওঁ আপোনাৰ দুৱাৰত টুকুৰিয়াব৷
ইফালে-
তেওঁ ভাবিছিল মনতে
মোৰ দেখোন দুৱাৰ খোলাই আছে
টোকৰৰ কি প্ৰয়োজন?
আপুনি ঘড়ীটোলৈ চালে
আৰু সময়বোৰ মৃত হৈ পৰিল৷
***
সাহিত্য ডট অৰ্গত প্ৰকাশ হোৱা যিকোনো লেখাৰ সমল, মতামত তথা দৃষ্টিভংগী সম্পূৰ্ণৰূপে লেখকৰ নিজা; তাত আলোচনীৰ কোনো হস্তক্ষেপো নাথাকে বা লেখাৰ মতামত আলোচনীৰ মতামত নহয়৷
সেয়েহে, লেখা এটাৰ কাৰণে কোনো অনাহুত পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’লে তাৰবাবে লেখকে নিজেই দায়িত্ব ল’ব লাগিব আৰু আলোচনী কোনোপধ্যেই জগৰীয়া নহ’ব৷
Privacy Policy | ISSN-23215097
