কবিতা
তোমাৰ মৰমৰ এপাহ অপৰাজিতা
ঠৰঙা লগা হিয়াত ইমান আলফুলকৈ ৰুই দিলা
ভঙা কাঁচৰ এইফালে এতিয়া
অকল স্পর্শাতীত নীলা
শব্দৰ ছন্দতো বান্ধ নাখাই জানা
ভাললগাৰ অন্তহীন হেঁপাহ
অপৰাধ কৰি বেঙাৰ দৰে কিয় হাঁহা
বাৰে বাৰে ওলাই অহা মিছিকিয়া হাঁহিটো ক’ত লুকুৱাও কোৱা?
সাহিত্য ডট অৰ্গত প্ৰকাশ হোৱা যিকোনো লেখাৰ সমল, মতামত তথা দৃষ্টিভংগী সম্পূৰ্ণৰূপে লেখকৰ নিজা; তাত আলোচনীৰ কোনো হস্তক্ষেপো নাথাকে বা লেখাৰ মতামত আলোচনীৰ মতামত নহয়৷
সেয়েহে, লেখা এটাৰ কাৰণে কোনো অনাহুত পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’লে তাৰবাবে লেখকে নিজেই দায়িত্ব ল’ব লাগিব আৰু আলোচনী কোনোপধ্যেই জগৰীয়া নহ’ব৷
Privacy Policy | ISSN-23215097
