কবিতা — মোহন বৰুৱা
কবিতা
–মোহন বৰুৱা
তোমাৰ পৰাই আৰম্ভ হয়
হৃদয়ৰ অনিমেষ বন্দনা
সপোনৰ থোপাফুল আৰু ভালপোৱাৰ সুগন্ধি৷
ডেউদি উৰা মাৰে অনুভৱৰ সুহুৰি
সূৰ্য্যোদয় নতুবা সূৰ্য্যাস্ত সকলোতে সানি দিয়ে
এটি মিঠা শিহঁৰণ৷
আকাশৰ মেঁটমৰা সম্ভাৰ,
মেঘৰ অবয়বত যেন চিনাকি মুখৰ জলছৱি;
নৈৰ বাকঁৰিৰ নল-খাগৰিত শুই শুই,
বিলীন হও তোমাতেই
এটি গৰখীয়া সুৰ হৈ৷
অকমাণি ফুল এপাহে
চুমা এটি হৈ উপচাই পেলাই দুগাল৷
–মোহন বৰুৱাৰ ‘কবিতা পঢ়িলোঁ ৷ ভাল লাগিল ৷