চকমাটি – হৰেকৃষ্ণ ডেকা

হাই-উৰুমি কৰি ল’ৰাহঁত ওলাই গ’ল৷

শ্রেণীকোঠা এতিয়া নিস্তব্ধ৷

ক্ষয় যোৱা চকমাটিৰ টুকুৰা এটা

মেজৰ ওপৰত পৰি আছে,

পৰিত্যক্ত, অৱহেলিত৷

কোঠাটোলৈ সোমাই গলোঁ৷

নির্জন কোঠাটোলৈ কোন নেপথ্যৰ পৰা

ভাহি আহিছে গুণগুণনি!

চকমাটিৰ টুকুৰাটো হাতত তুলি ললোঁ৷

মোৰ শৈশৱৰ ক্ষয়প্রাপ্ত চকমাটিবোৰ

হাতত তুলি লোৱা টুকুৰাটোত মিলি গ’ল৷

ব্লেকব’র্ডখন এতিয়া মচি থোৱা

তাত কি পাঠ পঢ়োৱা হৈছিল নাজানো৷

মগজুত টুং-টাং শব্দ শুনিলোঁ৷ বুজিলোঁ,

মোৰ শৈশৱৰ চকমাটিৰ ক্ষয় হোৱা অনুকণাবোৰ

মোৰ মস্তিষ্কৰ নিউৰণবোৰত আখৰ হৈ এতিয়াও

খেলিমেলিকৈ ঘূৰি আছে৷

স্মৃতিত শব্দ হৈ পাঠ দি আছে৷

চকমাটিৰ ক্ষয়প্রাপ্ত কণাবোৰ তেতিয়া

অথলে যোৱা নাছিল৷

স্মৃতি-ফলকৰ পৰা অনেক শব্দৰ গুণগুণনি

পাঠ হৈ পাঠান্তৰলৈ গৈ আছে৷

পেলনীয়া চকমাটিৰ টুকুৰাটো পেলাই দিব নোৱাৰিলোঁ,

হাতত লৈ আহিলোঁ৷

উচ্ছাস!

যদি হয় তাক অনুভূতিলৈ

ৰূপান্তৰ কৰিলোঁ৷
——————————–