“দুধেৰ পিঠা” (-জাহিদুল ইছলাম)

অসমৰ চৰ-চাপৰিৰ মিঞা সমাজত প্ৰচলিত পিঠা-পনাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু
উল্লেখযোগ্য পিঠা হ’ল “দুধেৰ পিঠা “। এই পিঠাক গাখীৰ পিঠা বুলিও কোৱা হয়
। আতব চাউলৰ গুড়ি অলপ নিমখ আৰু পানীৰে ভালদৰে পনীয়াকৈ গুলি লৈ কাইঠা
খোলা( শুকান খোলা )ত চামুচেৰে নিয়মানুসৰি ঢালি দিব লাগে । ভালদৰে জুই
জ্বলাই পিঠাখন ওলট-পালট নকৰাকৈ ভাজিব লাগে । এই পিঠাক চিতি পিঠা, চিতৈ
পিঠা, খোৰা পিঠা আদি নামেৰেও জনা যায় ।গোলা চাউলৰ গুড়িখিনি ঢালি দিয়াৰ পাছত এখন
ঢাকনিৰে ঢাকি দিলে পিঠা ভালদৰে ফুলি উঠে ।

পিঠা ভজা হোৱাৰ পিছত পিঠাখন নমাই, আগতে ডাঙৰ পাত্ৰত চেনি বা গুৰেৰে গৰম কৰি থোৱা গাখীৰত তিয়াই থ’ব লাগে । চিতি পিঠাবোৰ গাখীৰ বা দুধত সিজোৱা বাবে
এই পিঠাক দুধেৰ পিঠা বুলি কোৱা হয় । চিতি পিঠাবোৰ ভালদৰে সিজোৱাৰ পিছত
গাখীৰৰ সৈতে খাব লাগে । জাৰৰ দিনত এই পিঠা ঘৰে ঘৰে তৈয়াৰ কৰা হয় । অন্যান্য
অঞ্চলত এই পিঠাৰ আকৃতি সৰু হয় যদিও অসমৰ চৰ চাপৰি অঞ্চলত ইয়াৰ আকৃতি
ডাঙৰ হয় । আলহীৰ লগতে জোঁৱাইসকলক এই গাখীৰ পিঠাৰে আপ্যায়ন কৰা হয় ।০