শেষ প্ৰহৰৰ কবিতা…(নিবেদিতা হাজৰিকা)
শেষ হ’ব ধৰিছে পুৰাতন নিচা,
ৰংবোৰ ক্ৰমশঃ মদৰুৱা হৈ হৈ
নিৰবে বাঢ়িছে চেতনাত
ছাইৰঙী শিপা!
অবুজন বতাহজাক-
নাপাতিবি আৰু সোঁৱৰণি আৱেশ
বিষন্ন ব’হাগৰ বুকুত,
নোৱাৰ আনি দিব তয়ো
বৰদৈচিলাৰ উত্তাল সপোন।
সপোন –
আকাশে গুণগুণকৈ গাইছে
শেষ প্ৰহৰৰ গান
উপচি পৰক চোতালত তোৰ
বকুল ফুলৰ সুখৰ সুবাস!
অভিমানী বৰষুণ –
নাগাবি আৰু হেঁপাহৰ প্ৰিয় ঋতুৰ গান
নুখুলিবি সাঁথৰৰ ভাঙনি
দুখৰ এভাগ বিচাৰিলে দিবি
সুখবোৰ সযতনে ৰাখি!
*********************