ষষ্ঠ খণ্ড: প্ৰহ্লাদ চৰিত

৷৷ ষষ্ঠ খণ্ড৷৷

৷৷ প্ৰহ্লাদ চৰিত৷৷

৷৷ প্ৰথম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

ৰাম মুৰাৰি প্ৰভু ৰঘুনাথ৷

কৃষ্ণক প্ৰণামো দমায়া মাথ৷৷১৭৷৷

পদ৷৷

বোলন্ত শুকে শুনা পৰীক্ষিত৷

ভক্ত প্ৰহ্লাদৰ কহো চৰিত৷৷

যুধিষ্ঠিৰ আগে নাৰদে কৈলা৷

শুনিয়ো প্ৰহ্লাদৰ যেন ভৈলা৷৷২১৬৷৷

ব্ৰহ্মাৰ মানস চাৰি তনয়৷

ভ্ৰমন্ত আকাশে আনন্দময়৷৷

পাঞ্চ বৰিষীয়া শিশু সঙ্কাশ৷

নাহিকে বস্ত্ৰ সৱে দিগৱাস৷৷২১৭৷৷

আনন্দে লোকক চাহন্তে ফুৰি৷

দিনেক দেখিলা বৈকুণ্ঠপুৰী৷৷

আতি আনন্দিত বিষ্ণুৰ স্থানে৷

সৱে চতুৰ্ভুজ পুৰুষ মানে৷৷২১৮৷৷

যতেক ৰমণী লক্ষ্মী প্ৰত্যেক৷

কল্পতৰু সম বৃক্ষ যতেক৷৷

বৈতালিকগণ পৰম ৰঙ্গে৷

হাতত তাল নাৰীগণ সঙ্গে৷৷২১৯৷৷

গাৱন্ত কৃষ্ণৰ গুণ চৰিত৷

আনন্দতে দ্ৰৱে সৱাৰো চিত্ত৷৷

সুগন্ধি বায়ুক কৰৈ ধিক্কাৰ৷

সিবেলা মনক মোহৈ আহ্মাৰ৷৷২২০৷৷

ভ্ৰমৰ ৰাজে গাৱৈ হৰিগীত৷

যতেক পক্ষী তাতে দেয় চিত্ত৷৷

নকৰে আৰাৱ থাকৈ নিচুকি৷

কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন শুনৈ উৎসুকি৷৷২২১৷৷

চড়ি ৰত্নময় দিব্য বিমানে৷

যতেক সুন্দৰী পদ্মিনী মানে৷৷

হাস লাস কৰি দৰ্শাৱৈ গাৱ৷

বৈষ্ণৱ জনৰ নুপজৈ ভাৱ৷৷২২২৷৷

হৰিৰ গৃহে মহালক্ষ্মী মাৱে৷

হাতে ফুৰাই পদ্ম ভ্ৰমন্ত পাৱে৷৷

দেখিয়া স্ফটিক বাৰৰ গুণি৷

মাৰ্জ্জৈ গৃহ যেন লক্ষ্মী আপুনি৷৷২২৩৷৷

গোৱিন্দৰ গুণ চৰিত্ৰ বাজে৷

শুনৈ গ্ৰাম্য কথা যিটো নিলাজে৷৷

বৈকুণ্ঠে নযাৱৈ সিটো ভাগ্যশূন্য৷

কুকথায়ে হৰৈ সমস্তে পুণ্য৷৷২২৪৷৷

তমো নৰকে হোৱৈ চিৰবাস৷

আপুনি চিন্তৈ আপুনাৰ নাশ৷৷

দেৱৰো বাঞ্ছনী মনুষ্য জন্ম৷

উপজৈ আত যত জ্ঞান ধৰ্ম্ম৷৷২২৫৷৷

নকৰৈ কীৰ্ত্তন ইহাক পায়া৷

জানিবা তাক বঞ্চৈ বিষ্ণুমায়া৷৷

হেন জানি আন আলাপ এড়ি৷

বোলা হৰি হৰি সমাজে বেঢ়ি৷৷২২৬৷৷

 

৷৷দ্বিতীয় কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

পুণ্ডৰীক্ষহ্ল কৰা কৃপা ৰাম

কৰা দয়া কমললোচন৷

নেড়ো যেন অৰুণ চৰণ৷৷১৮৷৷

পদ৷৷

দূৰতে ধৰ্ম্মক পৰিহৰি৷

যিটো চিন্তৈ হৃদি ৰূপ ধৰি৷৷

নিতান্তে কীৰ্ত্তন মাত্ৰ কৰে৷

বৈকুণ্ঠত থাকে সিটো নৰে৷৷২২৭৷৷

অন্যো অন্যে হৰিকথা গাৱে৷

শিহৰে শৰীৰ প্ৰেম ভাৱে৷৷

আনন্দে লোতক পৰৈ ঝৰি৷

গেৰি পাৰি বোলৈ ৰাম হৰি৷৷২২৮৷৷

বৈকুণ্ঠ নগৰী নিৰূপম৷

নাহি যাত কালৰ বিক্রম৷৷

তাক পায়া ভকতসকলে৷

মজিল আনন্দ সিন্ধুজলে৷৷২২৯৷৷

বৈকুণ্ঠত কেশৱ সাক্ষাত৷

সুতি থাকা অনন্ত শয্যাত৷৷

লক্ষ্মীৰ কোলাত থৈয়া ভৰি৷

লক্ষ্মীয়ো ঝাণ্টন্ত হাতে ধৰি৷৷২৩০৷৷

মূৰ্ত্তি ধৰি বেদ শাস্ত্ৰগণ৷

কৰৈ বেঢ়ি মহিমা কীৰ্ত্তন৷৷

চৈধ্য ভুৱনৰ বন্দ্য স্থান৷

যাক কৃষ্ণে কৰিলা নিৰ্ম্মাণ৷৷২৩১৷৷

হেন বৈকুণ্ঠত চাৰি মুনি৷

ভ্ৰমন্ত কীৰ্ত্তন ধ্বনি শুনি৷৷

কৃষ্ণৰ আৱাস পাইলা পাছে৷

ৰত্নময় দ্বাৰসৱ আছে৷৷২৩২৷৷

লগাই আছে হীৰাৰ কপাট৷

ৰত্নে বিৰচিত যত বাট৷৷

হেন দ্বাৰচয় চড়াই পাছে৷

দেখন্ত দুগোটা দ্বাৰী আছে৷৷২৩৩৷৷

সপ্তম দ্বাৰৰ দুই পাশে৷

দুইৰো শিৰে কিৰীটি প্ৰকাশে৷৷

পদ্মনেত্ৰ বদন মণ্ডলে৷

শোভৈ গণ্ড মকৰকুণ্ডলে৷৷২৩৪৷৷

সুন্দৰ নাসিকা অল্প হাস৷

চাৰু শ্যাম তনু পীতবাস৷৷

যেন কুন্দকড়ি দন্তপান্তি৷

কেয়ূৰ কঙ্কণে কৰৈ কান্তি৷৷২৩৫৷৷

দুইৰো চতুৰ্ভুজ আতি জ্বলে৷

বনমালা শোভৈ বক্ষস্থলে৷৷

সেৱৈ তাক ভ্ৰমৰে গুঞ্জৰি৷

দুয়ো দিব্য গদা আছৈ ধৰি৷৷২৩৬৷৷

দেখে পাছে হেন দুয়ো দ্বাৰী৷

বিৱস্ত্ৰে আসন্ত সিদ্ধ চাৰি৷৷

নুসুধি পশন্ত অভ্যন্তৰ৷

কোপে দুয়ো কম্পান্ত অধৰ৷৷২৩৭৷৷

মুখ কৰি ভ্ৰূকুটি কুটিল৷

বেতে ঠেলি চাৰিকো খেদিল৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে এভু ভণে৷

হৰি হৰি বোলা সৰ্ব্বজনে ৷৷২৩৮৷৷

 

৷৷তৃতীয় কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

ৰাম কৃষ্ণ কহ নিতে৷

ভাই ধৰি হৰিপদ চিত্তে৷৷১৯৷৷

পদ৷৷

দেখিয়া পাছে হেন চাৰি সিদ্ধ৷

দেখন্তে শিশু বয়সত বৃদ্ধ৷৷

কৃষ্ণ দৰশন আশা ভঙ্গে৷

কোপে চক্ষু পকাই মাতন্ত খঙ্গে৷৷১৩৯৷৷

বৈষ্ণৱ বোলা তোৰা দুইজন৷

বৈকুণ্ঠবাসীৰ নাহি লক্ষণ৷৷

প্ৰশান্ত পুৰুষ আনন্দময়৷

তাহান্তো তোমৰা কৰা সংশয়৷৷২৪০৷৷

পাৰিষদ বোলাই কৰস চটি৷

নুহিকা বৈষ্ণৱ দুয়ো কপটী৷৷

বৈকুণ্ঠৰো আনা দুৰ্যশ বৰ৷

ঐৰ পৰা তোৰা দুহান্তো পৰ৷৷২৪১৷৷

অসুৰ যোনিত উপজ মৰি৷

হেন শুনি জয় বিজয় ডৰি৷৷

চৰণত ধৰি পড়ি ভূমিত৷

কাতৰ কৰৈ হুয়া ভয়ভীত৷৷২৪২৷৷

তোমাসাক বাধি কৰিলো পাপ৷

মিলোক দিলা যিবা চণ্ডশাপ৷৷

আপুন কৰ্ম্মে যাওঁ অধোগতি৷

প্ৰভুৰ পাৱে নছাড়োক মতি৷৷২৪৩৷৷

তোমাসাত মাগো এতেক বৰ৷

এহি বুলি দুয়ো কৰৈ কাতৰ৷৷

হেন অথন্তৰ শুনিয়া হৰি৷

আসন্ত বজাই অভ্যন্তৰ এড়ি৷৷২৪৪৷৷

অনেক পৰিছদে লক্ষ্মী মাৱে৷

পাছত চলি যান্ত ভূমি পাৱে৷৷

শুক্ল চামৰে বিঞ্চৈ দুই কাছে৷

উপৰে শ্বেত ছত্ৰ ধৰি আছে৷৷২৪৫৷৷

তাতে চন্দ্ৰকান্তি স্ৰৱৈ শিশিৰ৷

চলি যান্ত হৰি গতি গম্ভীৰ৷৷

লক্ষ্মীৰ ছটা শ্যাম উৰঃস্থলে৷

আপাদলম্বী বনমালা গলে৷৷২৪৬৷৷

গুঞ্জৰে মধুকৰে কৰি যত্ন৷

শিৰত কিৰীটি অমূল্য ৰত্ন৷

উন্নত নাসা সুপ্ৰসন্ন মুখ৷

কমল নেত্ৰক দেখন্তে সুখ৷৷২৪৭৷৷

মকৰ কুণ্ডলে প্ৰকাশৈ গণ্ড৷

শ্যামল চাৰু চাৰিভুজ দণ্ড৷৷

কেয়ূৰ কঙ্কণে প্ৰকাশে তাত৷

শ্ৰীবৎস মুকুতা হাৰ হিয়াত৷৷২৪৮৷৷

পীত বস্ত্ৰে শোভৈ শ্যামল কায়৷

নুগুচৈ ঈষত হাস্য সদায়৷৷

অমূল্য মেখলা কটিৰ মাজে৷

চৰণে ৰত্নৰ পূনুৰ বাজে৷৷২৪৯৷৷

কৌস্তুভ মণি শোভৈ কণ্ঠমাজে৷

দুপাশে নানা দিব্য যন্ত্ৰ বাজে৷৷

মিলাৱৈ সমাধি তাৰ শবদে৷

ধৰিছা মূৰ্ত্তি ভকতৰ পদে৷৷২৫০৷৷

গৰুড়ৰ স্কন্ধে হস্তক থই৷

ফুৰন্ত পদ্ম আউৰ হাতে লই৷৷

পাৰিষদগণ চলৈ উপাসি৷

আসন্ত বৈকুণ্ঠপুৰ প্ৰকাশি৷৷২৫১৷৷

অদ্ভূত মূৰ্ত্তি চাৰি সিদ্ধে দেখি৷

নাহিকে তৃপিতি চান্ত নিৰীক্ষি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে ভণে৷

বোলা হৰি হৰি সমস্ত জনে৷৷২৫২৷৷

 

৷৷চতুৰ্থ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

পদ্মপাণি জীৱমোহন ৰাম৷

সুখে দুঃখে মুখে যোনো ছাড়ে ৰাম নাম৷৷২০৷৷

পদ৷৷

পৰম আনন্দে চাৰি সিদ্ধে দেখি পাছে৷

শিৰে প্ৰণামিয়া দণ্ডৱতে পড়ি আছে৷৷

কৃষ্ণপাদমিশ্ৰ তুলসীৰ পায়া গন্ধ৷

দ্ৰৱ ভৈল চিত্ত মহা মিলিল আনন্দ৷৷২৫৩৷৷

প্ৰেমভাৱ উপজি দ্ৰৱিল আতি চিত্ত৷

হৰিষে লোতক ঝৰে তনু ৰোমাঞ্চিত৷৷

দেখিল কৃষ্ণৰ মুখ শ্যাম পদ্মকোষ৷

সুন্দৰ অধৰ হাস্যে মিলাৱৈ সন্তোষ৷৷২৫৪৷৷

তাসম্বাৰ ভৈল মনোবাঞ্ছিত পূৰণ৷

চাহিলা কৃষ্ণৰ দুনাই দুখানি চৰণ৷৷

আৰকত নখপান্তি আছৈ প্ৰকাশন্তে৷

চিত্তত চিন্তিলা তাঙ্কবাহিৰৰ হন্তে৷৷২৫৫৷৷

আছিলন্ত ধৰি হৃদয়ত কতো বেলি৷

কৃষ্ণক সন্মুখে দেখি পাছে চক্ষু মেলি৷৷

কৰযোড়ে চাৰি সিদ্ধে আনন্দক পাই৷

কৰিবে লাগিলা স্তুতি মাধৱক চাই৷৷২৫৬৷৷

সমস্ত ভূতৰে যদি তুমি হৃদিগত৷

তথাপি কৰ্ম্মীৰ মনে নুহিকা বেকত৷৷

ভকতেসে পাৱৈ খুজি তুমি অন্তৰ্য্যামী৷

কিনো ভাগ্যে তোহ্মাক নয়নে দেখো আমি৷৷২৫৭৷৷

পিতৃমুখে তযু গুণ শুনিলো যৈসানি৷

সেহি দিনা হিয়াত পশিলা চক্রপাণি৷৷

তুমি পৰমাত্মা তত্ত্ব জানিলো সম্প্ৰতি৷

সত্য মূৰ্ত্তি ধৰি সাধা ভকতৰ গতি৷৷২৫৮৷৷

তোহ্মাক নপাই অনুৰাগ বাঢ়ৈ যাৰ৷

সেহিসে ভকতি যোগে ছিণ্ডৈ অহঙ্কাৰ৷৷

তাহাৰেসে গুচৈ বিষয়ত অনুৰাগ৷

হৃদয়ত বিচাৰি তোহ্মাক পাৱৈ লাগ৷৷২৫৯৷৷

তোহ্মাৰ পাৱত লৈলে যিজনে শৰণ৷

তযু গুণনাম কৰৈ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন৷৷

মোক্ষ প্ৰসাদক প্ৰভু তোহ্মাত নমাগে৷

ছাৰ স্বৰ্গসুখ কোন তাসম্বাৰ আগে৷৷২৬০৷৷

তযু গুণগণ যদি কৰ্ণে থাকে ভৰি৷

সদায় বদনে যেৱে বোলৈ ৰাম হৰি৷৷

চৰণকো চিন্তৈ চিত্তে বিঘ্নিকো নগণি৷

নাৰকী জন্মও তেৱে আহ্মাৰ বাঞ্ছনী৷৷২৬১৷৷

দেখাই দিব্য ৰূপ ইটো আতি চমৎকাৰ৷

সাধিলা আনন্দ কিনো নেত্ৰৰ আহ্মাৰ৷৷

অজ্ঞজনে নলৱৈ তোহ্মাৰ গুণ নাম৷

আমি হেৰা পড়ি প্ৰভু পৰিলো প্ৰণাম৷৷২৬২৷৷

তোহ্মাৰ পাৱত হৌক একান্ত ভকতি৷

এতেক প্ৰসাদ দিয়ো আহ্মাক সম্প্ৰতি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শুনা সৰ্ব্বলোক৷

ডাকি হৰি হৰি বোলা পাতক ছাড়োক৷৷২৬৩৷৷

 

৷৷পঞ্চম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

গতি মোৰ গতি মোৰ গোৱিন্দ দেৱ৷

মাধৱ বিনা বন্ধু নাহি কেৱ৷৷২১৷৷

পদ৷৷

কৰিলা তুতি চাৰি মহামুনি৷

চাৰিকো মাধৱে মাতন্ত গুণি৷৷

পাৰিষদ জয় বিজয় মোৰ৷

কৰিল অপৰাধ ইটো ঘোৰ৷৷২৬৪৷৷

বিহিলা উচিত দণ্ড ইহাক৷

কদৰ্থিলা দুয়ো আতি আহ্মাক৷৷

সেৱকে যদি কৰে অপকাৰ৷

পাৱৈ অপযশে স্বামীক তাৰ৷৷২৬৫৷৷

ক্ষমিয়ো মোক চাৰি মহাশিষ্ট৷

ব্ৰাহ্মণগণ মোৰ মহা ইষ্ট৷৷

বিপ্ৰ সেৱাতেসে আহ্মাৰ খ্যাতি৷

চাণ্ডালকো কৰৈ পৱিত্ৰ আতি৷৷২৬৬৷৷

তোহ্মাৰ ইন্দ্ৰে কৰৈ অপৰাধ৷

কাটিবো ইন্দ্ৰক নাহিকে বাধ৷৷

বিপ্ৰৰ মুখে ভুঞ্জো যেন কৰি৷

বহ্নিৰ হোমো নোহে তাঙ্ক সৰি৷৷২৬৭৷৷

আহ্মাৰ তনু যত বিপ্ৰগণ৷

তাসম্বাৰ দ্ৰোহ চিন্তে যি জন৷৷

যমৰ দূতে কৰৈ তাক দণ্ডি৷

গৃধ্ৰগণে খায় মাংসক ছিণ্ডি৷৷২৬৮৷৷

পাৰন্ত গালি যদি বিপ্ৰে আসি৷

প্ৰণাম কৰৈ যিটো তাঙ্ক হাসি৷৷

সম্বুধি প্ৰবোধৈ সাধু বচনে৷

কৰিলেক বশ্য মোক সি জনে৷৷২৬৯৷৷

পাৰিষদ জয় বিজয় দুই৷

তোমাসাৰ শাপে অসুৰ হুই৷৷

দুনাই বৈকুণ্ঠক ঝাণ্টে আসোক৷

হেন অনুগ্ৰহ কৰিয়ো মোক৷৷২৭০৷৷

আছন্ত সৱে যদি খেদ চিত্তি৷

কৃষ্ণ বাক্যামৃতে ভৈল তৃপিতি৷৷

কৃষ্ণৰ বাক্যক কৰি বিচাৰ৷

নুবুজিলা কিছু আশয় তাৰ৷৷২৭১৷৷

মিলিল আনন্দ দ্ৰৱিল চিত্ত৷

লোতক স্ৰৱৈ তনু ৰোমাঞ্চিত৷৷

কৃতাঞ্জলি কৰি কৃষ্ণক চাই৷

মাতন্ত চাৰিও মুনি দুনাই৷৷২৭২৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে কহে৷

জানা চিৰকাল দেহা নৰহে৷৷

কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তনে সাধিয়ো গতি৷

বোলা হৰি হৰি একান্ত মতি৷৷২৭৩৷৷

 

৷৷ষষ্ঠ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

ৰাম ৰাম মুকুন্দ৷

ত্ৰাহি ত্ৰাহি গোৱিন্দ৷৷২২৷৷

পদ৷৷

তোহ্মাৰ বচন স্বামি৷

নুবুজিলো কিছু আমি৷৷

আপুনি ঈশ্বৰ হুয়া৷

বোলাহো কৰিয়ো দায়া৷৷২৭৪৷৷

ত্ৰিজগতে কৰৈ সেৱ৷

বোলা মোৰ বিপ্ৰে দেৱ৷৷

যত দেৱ দ্বিজ ভূমি৷

সৱাৰো দেৱতা তুমি৷৷২৭৫৷৷

ধৰ্ম্মৰো পৰম গুহ্য৷

তুমি জগতৰে পূজ্য৷৷

যাৰ ৰূপ হিয়ে ধৰি৷

দুস্তৰ মৃত্যুক তৰি৷৷২৭৬৷৷

তাঙ্ক আনে কৰৈ দায়া৷

কোনে বুজিবেক মায়া৷৷

মান্য কৰি ব্ৰাহ্মণক৷

শিক্ষা দিয়া সামান্যক৷৷২৭৭৷৷

ধৰ্ম্ম পথ ৰক্ষা কৰি৷

সৃষ্টি প্ৰৱৰ্ত্তাৱা হৰি৷৷

তযু পাৰিষদ দুই৷

আঙ্কো শপো মুনি হুই৷৷২৭৮৷৷

কৰিলো দাৰুণ পাপ৷

দণ্ডিয়ো জগতবাপ৷৷

এহি বুলি মৌন ভৈলা৷

মাধৱে বুলিবে লৈলা৷৷২৭৯৷৷

মুনিগণ এৰা তাপ৷

আমিসে দিয়াইলো শাপ৷৷

বৈৰভাৱে চিন্তি মোক৷

দুনাই পাইবে এহি লোক৷৷২৮০৷৷

বোলো মহা মনতুষ্টি৷

শুনি চাৰি সিদ্ধে উঠি৷৷

মাধৱক প্ৰদক্ষিণি৷

প্ৰণামিলা বাৰ তিনি৷৷২৮২৷৷

লৈয়া তান্তে অনুমতি৷

আকাশে কৰিলা গতি৷৷

বৈষ্ণৱৰ শ্ৰীক চাই৷

মনে প্ৰশংসন্তে যাই৷৷২৮২৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে ভণে৷

শুনিয়োক সৰ্ব্বজনে৷৷

অন্তকে পাইলেক পৰা৷

ৰাম হৰি বুলি তৰা৷৷ ২৮৩৷৷

 

 

 

 

 

 

 

 

 

৷৷সপ্তম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

পৰমানন্দহ্ল কৰা কৃপা ভৃত্যক সম্প্ৰতি৷

তুমি বিনা নাই আনগতি৷৷২৩৷৷

পদ৷৷

পাছে জয় বিজয়ক হৰি৷

কৰিলা আশ্বাস দুইকো ধৰি৷৷

অসুৰ যোনিক যাহা তয়৷

নকৰিবা মনে কিছু ভয়৷৷২৮৪৷৷

তোৰা দুয়ো থাকোক কল্যাণ৷

মই দুঃখ কৰিবো নিৰ্য্যাণ৷৷

ব্ৰহ্মশাপ নকৰো উছন৷

আছে পদে মোৰ প্ৰয়োজন৷৷২৮৫৷৷

সুমৰিও পুৰণি কথাক৷

চিন্তি আছোঁ মই আপুনাক৷৷

আমাৰ পাশক আসে লক্ষ্মী৷

তাঙ্ক নিবাৰিলা দুয়ো দেখি৷৷২৮৬৷৷

ক্রোধে বুলিলন্ত লক্ষ্মী শাপি৷

হুয়োক অসুৰ দুয়ো পাপী৷৷

হেনজানি হুয়ো দুয়ো দৈত্য৷

ভকতৰ ভয় আছে কৈত৷৷২৮৭৷৷

বৈৰভাৱে চিন্তিবাহা মোক৷

অল্পকালে পাইবা এহিলোক৷৷

দুঃখৰ কৰিবো মই অন্ত৷

এহিবুলি পাছে ভগৱন্ত৷৷২৮৮৷৷

লক্ষ্মীসমে গৈলা ধীৰে ধীৰে৷

প্ৰৱেশিলা ৰত্নৰ মন্দিৰে৷৷

পাছে দুই মুখ্য পাৰিষদ৷

এড়ি সৱে বৈকুণ্ঠ সম্পদ৷৷২৮৯৷৷

শ্ৰীহত হুয়া অধোমুখে৷

বিমানৰ পৰা পৰে দুঃখে৷৷

হেন দেখি বৈকুণ্ঠক ছানি৷

কৰে সৱে হাহাকাৰ ধ্বনি৷৷২৯০৷৷

পাছে দুয়ো এড়ি নিজ কায়৷

কশ্যপৰ বীৰ্য্যে লৈলা ঠাই৷

স্বামীৰ সংযোগে পাছে দিতি৷

অনুক্রমে ভৈলা গৰ্ভৱতী৷৷২৯১৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে এভো ভণে৷

নেড়িবা কীৰ্ত্তন একোজনে৷৷

কেতিক্ষণে পড়ৈ ইটো কায়৷

হৰি হৰি ঘুষিয়ো সদায়৷৷২৯২৷৷

 

৷৷অষ্টম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

হৰি ৰাম হৰি ৰাম এ মূল মন্ত্ৰ৷

কলিত নাহি তপ যজ্ঞ যন্ত্ৰ৷৷২৪৷৷

পদ৷৷

দিতিৰ গৰ্ভে দুয়ো ভৈলা জাত৷

হিৰণ্যকশিপু নামে প্ৰখ্যাত৷৷

হিৰণ্যাক্ষ নামে কনিষ্ঠ তাৰ৷

যুদ্ধত বৰাহে চিন্তিলা মাৰ৷৷২৯৩৷৷

শুনিয়া হিৰণ্যে ভ্ৰাতৃৰ বধ৷

ক্রোধে আৰকত চক্ষু তবধ৷৷

শূলক তুলি গৰ্জ্জে দৈত্যনাথ৷

দশন কামুৰি ঝঙ্কাৰে মাথ৷৷২৯৪৷৷

দানৱগণক মাতে সম্বুধি৷

মাৰিবো বৰাহক শূলে বিন্ধি৷৷

বধিলে আহ্মাৰ ভ্ৰাতৃ কনিষ্ঠ৷

দেৱ ব্ৰাহ্মণৰ চিন্তা অনিষ্ট৷৷২৯৫৷৷

পৃথিৱীক লাগি কৰা গমন৷

তপ জপ যজ্ঞ কৰিয়ো ছন্ন৷৷

বিষ্ণুসে সৱাৰো জানা আশ্ৰয়৷

গো ব্ৰাহ্মণৰ কৰা প্ৰলয়৷৷২৯৬৷৷

হেনয় আজ্ঞা কৰি দৈত্যৰাজ৷

ভ্ৰাতৃৰ পাছে কৰি প্ৰেতকাজ৷৷

কথায়ে আশ্বাস কৰি দিতিক৷

তপক মনে গৈলা মন্দৰক৷৷২৯৬৷৷

আকাশ চাই উৰ্দ্ধবাহু হুই৷

থাকিলা অঙ্গুষ্ঠে ভূমিক ছুই৷৷

জঁটাৰ দীপিতি দেখন্তে ত্ৰাস৷

প্ৰলয় সূৰ্য্যৰ যেন প্ৰকাশ৷৷২৯৮৷৷

ব্ৰহ্মাক চিন্তিয়া আছে মনত৷

বহি গৈল দিব্য বৰিষ শত৷৷

ঢাকিল তনু উঁই মাটি তুলি৷

শৰীৰৰ মাংস খাইলে সমূলি৷৷২৯৯৷৷

গজিল তাঙ্ক ঢাকি বেৰুঝাৰ৷

তথাপি কটাক্ষ নাহিকে তাৰ৷৷

শিৰৰ বহ্নি বঝায় তপোময়৷

তাৰ তাপে ভৈল জগতে ভয়৷৷৩০০৷৷

সঘনে ভূমি কাম্পৈ নিৰন্তৰ৷

খলকিল জল সাতো সাগৰ৷৷

সঞ্চাৰৈ তাৰা গ্ৰহ অসংখ্যাত৷

দশোদিশে ভৈল উলুকাপাত৷৷৩০১৷৷

হেন দেখি ভৈল ত্ৰিদশে ত্ৰাস৷

স্বৰ্গ এড়ি গৈল ব্ৰহ্মাৰ পাশ৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শঙ্কৰে৷

বোলা হৰি হৰি সমস্ত নৰে৷৷৩০২৷৷

 

 

 

 

৷৷নৱম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

কৃষ্ণ যদুপতি৷

ৰামে মোৰ গতি৷৷২৫৷৷

পদ৷৷

ব্ৰহ্মাক প্ৰণামি বুলিলন্ত দেৱঝাক৷

সৃষ্টি নষ্ট হোৱে কেনে নৰাখা আহ্মাক৷৷

দৈত্যেন্দ্ৰৰ দেখি ঘোৰ তপৰ দীপিতি৷

স্বৰ্গত থাকিবে কাৰ বাপৰ শকতি৷৷৩০৩৷৷

ব্ৰহ্মপদ তোহ্মাৰ কৰিবে চাৱৈ ছন্ন৷

ভিন্ন সৃষ্টি কৰিবাক দৈত্যৰ যতন৷৷

হেন জানি বিধি কৰিয়োক প্ৰতিকাৰ৷

যাৱে নতু নষ্ট হোৱে সমস্ত সংসাৰ৷৷৩০৪৷৷

হেন শুনি ব্ৰহ্মা লড়ি গৈলা হংসযানে৷

তপ কৰি আছৈ দৈত্যপতি যিটো থানে৷৷

তপৰ মহিমা দেখি ভৈলন্ত বিস্ময়৷

বোলন্ত উঠিয়ো আৱে কশ্যপ তনয়৷৷৩০৫৷৷

শৰীৰৰ মাংসক খাইলেক তোৰ উঁই৷

তথাপি আৰাধ মোক একচিত্ত হুই৷৷

হেন তপ কৰন্তা নাহিকে সংসাৰত৷

যেহি লাগে বৰ আৱে লৈয়ো অভিমত৷৷৩০৬৷৷

এহি বুলি ব্ৰহ্মা জলে কৰিলন্ত শান্তি৷

ভৈল অঙ্গ পূৰ্ণ তপ্ত সুৱৰ্ণৰ কান্তি৷৷

বজ্ৰসম সুদৃঢ় তৰুণ কলেৱৰ৷

উঠিল মাটিৰ পৰা পাছে দৈত্যেশ্বৰ৷৷৩০৭৷৷

ব্ৰহ্মাক দেখিল হংসযানে আছে চড়ি৷

মিলিল আনন্দ প্ৰণামিলা পাৱে পড়ি৷৷

হৰিসে লোতক ঝড়ে ৰোমাঞ্চিত গাৱে৷

কৰিল অনেক তুতি আতি নম্ৰভাৱে৷৷৩০৮৷৷

বিধাতাক বোলে যদি মোক দিবা বৰ৷

তুমি স্ৰজি আছা যত প্ৰাণী নিৰন্তৰ৷৷

কাতো হন্তে নুহিবেক মোহোৰ মৰণ৷৷

ত্ৰৈলোক্যৰ লোকে লৌক আমাত শৰণ৷৷৩০৯৷৷

নমৰিবো ৰাত্ৰিত দিনত মৃত্যু নৌক৷

অস্ত্ৰে শস্ত্ৰে বধিবাক নৱাৰোক মোক৷৷

মিলোক মহিমা মোত তোহ্মাৰ সমান৷

দিয়ো এহি বৰ ব্ৰহ্মা নমাগোহো আন৷৷৩১০৷৷

ব্ৰহ্মায়ে বোলন্ত হাসি শুনা দৈত্যেশ্বৰ৷

যদ্যপি দুৰ্ল্লভ বাপ ইটো মহা বৰ৷৷

তথাপিতো দিলো বৰ বাঞ্ছা হৌক সিদ্ধি৷৷

এহি বুলি নিজ স্থানে চলি গৈলা বিধি৷৷৩১১৷৷

হেন বৰ পায়া বল বাঢ়িল অশেষ৷

ভ্ৰাতৃবৈৰী বুলি কৰে মাধৱক দ্বেষ৷৷

তিনিও লোকক বশ্য কৰি দৈত্যপতি৷

কাঢ়ি লৈল বলে মহেন্দ্ৰৰ অম্ৰাৱতী৷৷৩১২৷৷

ভয়ে দাৰুণক ত্ৰিজগতে কৰৈ সেৱ৷

ব্ৰহ্মা বিষ্ণু ৰূদ্ৰ বিনে খাটে সৰ্ব্বদেৱ৷৷

এহি মতে দিব্য ভোগ ভুঞ্জিয়া অশেষ৷

বহি গৈল অসংখ্যাত সহস্ৰ বৰিষ৷৷৩১৩৷৷

দেৱতাগণৰ আৰ নাহি সুখ শান্তি৷

নপান্ত উপায় একো মনে গুণি গান্থি৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণে সৱে লৈলন্ত শৰণ৷

হৰি বিনা নাহি আউৰ দুৰ্গতি তাৰণ৷৷৩১৪৷৷

এহি বুলি বায়ু ভক্ষি নিদ্ৰা পৰিহৰি৷

মাধৱক আৰাধন্ত কষ্টব্ৰত ধৰি৷৷

কহে কৃষ্ণ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে কৃষ্ণকথা৷

বোলা হৰি হৰি জন্ম নকৰিয়ো বৃথা৷৷৩১৫৷৷

 

 

 

 

৷৷দশম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

এ ৰাম হৰি নিৰঞ্জন৷৷২৬৷৷

পদ৷৷

দেৱে যেৱে উপাসন্তে আছে৷

পড়িল আকাশীবাণী পাছে৷৷

দেৱগণ নকৰিবা ভয়৷

কৰিবোহো দৈত্যৰ প্ৰলয়৷৷৩১৬৷৷

ইটো দুঃখ হৈব উপশান্তি৷

শুনা তাৰ মৰণৰ খ্যান্তি৷৷

তানে পুত্ৰ বৈষ্ণৱ প্ৰহাদ৷

তাঙ্ক কৰে যৈসানি বিৱাদ৷৷৩১৭৷৷

তেৱে তাক কৰিবো নিৰ্য্যাণ৷

ভকতেসে জানা মোৰ প্ৰাণ৷৷

তান পীড়া শৰীৰে নসহে৷

ভকতৰ দুঃখে হৃদি দহে৷৷৩১৮৷৷

নিৰ্ভয়ে থাকিয়ো দেৱগণ৷

অল্পতে সিজিবে প্ৰয়োজন৷৷

দেৱগণ নিৱৰ্ত্তিয়া গৈল৷

দৈত্যেন্দ্ৰৰ চাৰিপুত্ৰ ভৈল৷৷৩১৯৷৷

প্ৰহাদ বৈষ্ণৱ ভৈলা আতি৷

বিষ্ণুক চিন্তন্ত দিনে ৰাতি৷৷

ইন্দ্ৰিয়ক কৰিলা নিয়ম৷

প্ৰাণীক দেখন্ত আত্মসম৷৷৩২০৷৷

ৰূপে গুণে বিদ্যাত পাৰ্গত৷

নাহি গৰ্ব্ব তথাপি মনত৷৷

দুঃখতো উদ্বেগ নুহি চিত্ত৷

নাহি স্পৃহা সুখতো কিঞ্চিত৷৷৩২১৷৷

অসুৰ স্বভাৱ এড়িলন্ত৷

কাম জিনি ভৈল উপশান্ত৷৷

মহাবৈৰী হুয়া দেৱজাক৷

সাধু বুলি বখানন্ত তাক৷৷৩২২৷৷

পাঞ্চ বৰিষতে মহামতি৷

ক্রীড়া এড়ি কৰন্ত ভকতি৷৷

নিতান্তে হৰিক কৰে ধ্যান৷

হৰি বিনে নেদেখন্ত আন৷৷৩২৩৷৷

সদায়ে কৃষ্ণৰ গুণ কহে৷

চিত্তত ধৰিল কৃষ্ণগ্ৰাহে৷৷

নেড়ৈ মনে গোৱিন্দৰ পাৱ৷

কৃষ্ণত উপজৈ প্ৰেমভাৱ৷৷৩২৪৷৷

কৃষ্ণক চিন্তন্তে দ্ৰৱে মন৷

কেহো বেলা কৰন্ত ক্রন্দন৷৷

কেহো বেলা হাসন্ত আহ্লাদে৷

কতো গুণ গাৱন্ত প্ৰহ্লাদে৷৷৩২৫৷৷

গোৱিন্দক আনন্দে ডাকন্ত৷

লাজ এড়ি কতোহো নাচন্ত৷৷

হৰিবুদ্ধি হোৱৈ আপুনাক৷

কতো কৰৈ কৃষ্ণৰ চেষ্টাক৷৷৩২৬৷৷

আনন্দে লোতক যায় বহি৷

নমাতি থাকন্ত কতো ৰহি৷৷

হৰিষতে তনু লোমাঞ্চিত৷

কৃষ্ণতে একান্ত ভৈল চিত্ত৷৷৩২৭৷৷

এহিমতে কৰন্ত ভকতি৷

আন বিষয়ত নাহি ৰতি৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে এহু ভণে৷

হৰি হৰি বোলা সৰ্ব্বজনে৷৷৩২৮৷৷

 

 

 

 

 

৷৷একাদশ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

ৰাম হৰি ৰাম হৰি গোপাল গোপাল৷৷২৭৷৷

পদ৷৷

ষণ্ডামৰ্ক নামে দুয়ো শুক্রৰ তনয়৷

প্ৰহাদক পঢ়াৱন্ত শাস্ত্ৰ বামানয়৷৷

পঢ়ে আনো অসংখ্যাত দৈত্যৰ ছৱাল৷

মনত প্ৰহাদে তাক নমানন্ত ভাল৷৷৩২৯৷৷

একদিনা দৈত্যেন্দ্ৰে পুত্ৰক কোলে লই৷

কিবা পঢ়ি আছা বুলি আনন্দে সোধয়৷৷

কাক ভাল মান বাপ কহিয়ো সত্বৰে৷

বুলিলন্ত প্ৰহাদে পিতৃক অনন্তৰে৷৷৩৩০৷৷

শুনা পিতৃ ইটো গৃহ অন্ধকূপ সৰি৷

তপোবনে একচিত্তে আৰাধিয়ো হৰি৷৷

সংসাৰ সাগৰে ভাল নাহি আত পৰে৷

হেন শুনি হাসি পাছে মাতে দৈত্যেশ্বৰে৷৷৩৩১৷৷

কোনবা বৈষ্ণৱে আক কৰে বুদ্ধি ভেদ৷

ভালমতে শিশুক পঢ়ায়ো অৱিছেদ৷৷

শুনি ষণ্ডামৰ্কে প্ৰহাদক ঘৰে আনি৷

হাসিয়া পুছন্ত বাপ কহ সত্যবাণী৷৷৩৩২৷৷

কোনে তোক হেন বিপৰ্য্যয় বুদ্ধি দিল৷

কিবা তোৰ মনত আপুনি সম্পজিল৷৷

শুনিবাক ইছা কহ কুলেৰ নন্দন৷

প্ৰহাদে কহিলা কৰি কৃষ্ণক বন্দন৷৷৩৩৩৷৷

ব্ৰহ্মা আদি কৰি যত দেৱতা পণ্ডিত৷

যাহাৰ পন্থত হোন্ত মায়ায়ে মোহিত৷৷

যাৰ মায়া বিভৱৰ নাহি পৰিছেদ৷

হেন হৰি কৰন্ত আহ্মাৰ বুদ্ধি ভেদ৷৷৩৩৪৷৷

চুম্বকৰ কাছে লোহা ভ্ৰমে যেন ঠানে৷

ভিন্ন ভৈল বুদ্ধি মোৰ বিষ্ণু সন্নিধানে৷৷

এহি বুলি গুৰুক প্ৰহাদ মৌন ভৈল৷

শুনি ষণ্ডামৰ্কে তাক গৰ্জিবাক লৈল৷৷৩৩৫৷৷

আন বেত কোবাই মাৰো অৰে দুৰাচাৰ৷

মন্দবুদ্ধি আমাৰো অনাইলি খিলিঙ্কাৰ৷৷

উপজিলি তই দৈত্য কুলৰ কণ্টক৷

ভৈলি বিষ্ণুপক্ষ ক্ষয় কৰিলি কুলক৷৷৩৩৬৷৷

এহিমতে অনেক উপায়ে দেখাই ভয়৷

প্ৰহাদক পঢ়াৱন্ত শাস্ত্ৰ বামানয়৷৷

জানিলেক শাস্ত্ৰ গুৰু মনে হেন জানি৷

দৈত্যেন্দ্ৰৰ আগে প্ৰহাদক দিল আনি৷৷৩৩৭৷৷

পিতৃৰ চৰণে পড়ি আছে মহামতি৷

দুই হাতে তুলি আশ্বাসিলা দৈত্যপতি৷৷

কোলাত বৈসাই ঘনে ঘনে ঘ্ৰাণি শিৰ৷

হাসি প্ৰহাদত কথা সোধে মহাবীৰ৷৷৩৩৮৷৷

কিবা সুশোভন পাঠ পঢ়ি আছা তাত৷

গুৰুত শিখিলা কিবা কহিও আহ্মাত৷৷

শুনিয়া প্ৰহাদে পাছে কহন্ত সাদৰি৷

পাতক ছাড়োক ডাকি বোলা হৰি হৰি৷৷৩৩৯৷৷

 

৷৷দ্বাদশ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷ ও হৰি চৰণে লাগো শৰণ মাগো

গোপাল গোৱিন্দ৷

ভৱসিন্ধু মাজে মজিলো মাধৱ

সুমৰি নাসয় নিন্দ৷৷২৮৷৷

পদ৷৷ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন স্মৰণ বিষ্ণুৰ

অৰ্চন পদ সেৱন৷

দাস্য সখিত্ব বন্দন বিষ্ণুত

কৰিব দেহা অৰ্পণ৷৷

নৱবিধ ভক্তি বিষ্ণুত আচৰৈ

সেহিসে পাঠ উত্তম৷

হেন শুনি পাছে হিৰণ্যকশিপু

কোপে কাম্পে যেন যম৷৷৩৪০৷৷

গুৰুৰ পুত্ৰক চাহি দৈত্যপতি

পাৰিবে লাগিলা গালি৷

শুনৰে অধম ব্ৰাহ্মণ শিশুক

এহিসে পাঠ শিখাইলি৷৷

ষণ্ডামৰ্কে বোলে আন নিশিকাওঁ

ইটো নপঢ়াওঁ আমি৷

তোহ্মাৰ তনয় স্বভাৱে বোলয়

কোপ এড়া দৈত্যস্বামী৷৷৩৪১৷৷

শুনিয়া হিৰণ্য- কশিপু দুনাই

সোধয় কথা পুত্ৰত৷

গুৰু নিশিখাইলে হেন বিমঙ্গল

বাণী বোল কেনমত৷

প্ৰহাদে বোলন্ত শুনিয়োক তাত

বিষয়ীৰ নাহি গতি৷

গুৰু উপদেশে আপুনাত হন্তে

নুপজৈ কৃষ্ণত ৰতি৷৷৩৪২৷৷

আপুনি বিষয়ী হুয়া যিটো নৰে

বিষয়ীক গুৰু মানৈ৷

যেন অন্ধলাক অন্ধে উপদেশে

বিষ্ণুক গুৰু নজানৈ৷৷

বৈষ্ণৱক যাৱে নকৰৈ উপাসা

মোহে অন্ধ মূঢ়মতি৷

শুনা পিতৃ তেৱে কৃষ্ণৰ চৰণ

নোছোৱৈ তাহাৰ মতি৷৷৩৪৩৷৷

হেন শুনি মহা- ক্রোধে দৈত্যৰাজ

জ্বলি গৈল অহঙ্কাৰী৷

মাটিক লাগিয়া পুত্ৰক পেহ্লাইল

কোলাৰ পৰা আছাৰি৷৷

ৰাক্ষসগণক ক্রোধে আদেশয়

মাৰ পাপীষ্ঠক বেঢ়ি৷

ভ্ৰাতৃবৈৰী বিষ্ণু তাকেসে সেৱয়

আহ্মাত সৌহৃদ্য এড়ি৷৷৩৪৪৷৷

প্ৰচণ্ড আদেশ শুনিয়া অশেষ

ৰাক্ষস উঠিল ৰাগি৷

হাতে শূল ধৰি খেখট কৰিয়া

ধাইল প্ৰহাদক লাগি৷৷

কাট মাৰ বুলি বেঢ়িয়া সন্ধানে

দিলেক শূলৰ ঝাক৷

বিষ্ণুক সুমৰি প্ৰহাদ কুমাৰে

কটাক্ষো নকৰে তাক৷৷৩৪৫৷৷

ভোটা হুইয়া শূল উফৰি পৰিল

দেখি আছে সৰ্ব্বজনে৷

হেন অদভূত দেখি দৈত্যপতি

পৰম শঙ্কিত মনে৷৷

দিগ্‌গজগণক আদেশ কৰিল

দিগ্‌গজো ভিড়িল দান্তে৷

জলত ডুবায়া পৰ্ব্বত উপৰে

পেলায়া কতোহো ঝাণ্টে৷৷৩৪৬৷৷

মহাসৰ্পগণে বেঢ়িয়া দংশয়

তাৰো দান্ত গৈল ভাগি৷

পৰ্ব্বত শিখৰে তুলিয়া কতোহো

পেলাৱৈ মাটিক লাগি৷৷

গাত খানি কতো পোতে প্ৰহাদক

কৰাৱৈ বিষক পান৷

হাতে গলে বান্ধি অগ্নিত পেলাৱৈ

তথাপি নচাড়ে প্ৰাণ৷৷৩৪৭৷৷

বিষ্ণুৰ চৰণ চিন্তিয়া প্ৰহাদে

আছন্ত নিৰ্ভয় ভাৱে৷

দেখি দৈত্যপতি মনত চিন্তয়

শ্ৰুতি নাই তাৰ গাৱে৷৷

আছোক মৰিব ভয় নুপজয়

নেড়য় আহ্মাৰ পাশ৷

ইহাৰ বিৰোধ জানিলো অৱশ্যে

মোহোৰ হৈব বিনাশ৷৷৩৪৮৷৷

দুৰন্ত চিন্তায়ে শ্ৰীহানি ভৈল

নমাইল মলিন মুখ৷

পাছে ষণ্ডামৰ্কে বিৰলে বিনাৱৈ

দৈত্যেন্দ্ৰৰ দেখি দুঃখ৷৷

প্ৰহাদ চৰিত ৰচিল শঙ্কৰে

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে এৱে৷

বোলা হৰি হৰি সংসাৰক তৰি

বৈকুণ্ঠক যাইবা যেৱে৷৷৩৪৯৷৷

 

৷৷ত্ৰয়োদশ কীৰ্ত্তন ৷৷

ঘোষা৷৷

কেশৱ শিৱ শিৱ ঘুষিও সদায়৷

ৰামনাম বিনে বান্ধৱ নাই৷৷২৯৷৷

পদ৷৷

কিসক দৈত্যেন্দ্ৰ আছা মনত বিকলে৷

তিনিয়ো লোকক তুমি জিনিলা একলে৷৷

তযু কটাক্ষতে কাম্পৈ দিকপালগণ৷

তোমাৰ চিন্তাৰ কিছু নেদেখো কাৰণ৷৷৩৫০৷৷

হেন জানি হুয়ো ৰাজা মনত সন্তোষ৷

শিশু ছৱালৰ কিছু নধৰিবা দোষ৷৷

বৰুণৰ পাশে বান্ধি থৈয়ো কত কাল৷

আপুনি বয়স হৈলে বুদ্ধি হৈবে ভাল৷৷৩৫১৷৷

এহি হৌক বুলি পাছে মাতে দৈত্যেশ্বৰ৷

শিখায়োক আক ৰাজনীতি নিৰন্তৰ৷৷

হেন শুনি গুৰুপুত্ৰে আনি প্ৰহাদক৷

মহাযত্নে পঢ়াইলন্ত দৈত্যৰ শাস্ত্ৰক৷৷৩৫২৷৷

তাক ভাল নমানয় প্ৰহাদৰ মনে৷

কৰিলা নিবিড় চিত্ত কৃষ্ণৰ চৰণে৷৷

পঢ়াই শুনাই গুৰু যেৱে গৃহকামে যান্ত৷

দৈত্যশিশুসৱক মাতিয়া শিখাৱন্ত৷৷৩৫৩৷৷

দৈত্যশিশুসৱো পাছে আন ক্রীড়া এড়ি৷

প্ৰহাদক গৌৰৱ কৰিয়া বসৈ বেঢ়ি৷৷

দয়ায়ে প্ৰহাদে দেন্ত হিত-উপদেশ৷

শুনিয়োক বাণী দৈত্য দানৱ নিঃশেষ৷৷৩৫৪৷৷

অসাৰ সংসাৰ নাই ইহাত বিশ্বাস৷

জানি হৰি ভকতিক কৰিও অভ্যাস৷৷

মনুষ্যৰ আয়ু শত বৰিষ সংখ্যাত৷

অৰ্দ্ধেক বিফলে যাই জানিবা নিদ্ৰাত৷৷৩৩৫৷৷

বিংশতি বৰিষ আৰ যায় ওমলন্তে৷

নেয় দশ বৰিষ ধনক উপাৰ্জ্জন্তে৷৷

বৃদ্ধকালে যায় শেষ বৰিষ বিংশতি৷

একো কাৰ্য্য সাধিবাক নাহিকে শকতি৷৷৩৫৬৷৷

শৰীৰকো পীড়ৈ ব্যাধি চক্ষুয়ে নাকলে৷

আশা পাশে বান্ধিয়া গৃহত থাকি গলে৷৷

হেন জানি শিশুসৱ এড়া আন কৰ্ম৷

ধৰিয়ো৩৪ কুমাৰ কালে ভাগৱত ধৰ্ম্ম৷৷৩৫৭৷৷

দুৰ্ল্লভ মনুষ্য জন্ম নকৰা বিফল৷

চিন্তা মনে মাধৱৰ চৰণ কমল৷৷

হৰিসে সৱাৰো আত্মা বান্ধৱ ঈশ্বৰ৷

মায়াময় ইটো পুত্ৰ ভাৰ্য্যা কলেৱৰ৷৷৩৫৮৷৷

আৰ অৰ্থে ব্যৰ্থে কেনে কৰা আয়ুপাত৷

সৱাৰো হৃদয়ে বিষ্ণু আছন্ত সাক্ষাত৷৷

হেন জানি অসুৰ স্বভাৱ সৱে এড়ি৷

সমস্ত প্ৰাণীক পূজা বিষ্ণু বুদ্ধি কৰি৷৷৩৫৯৷৷

তেৱেসে অল্পতে তুষ্ট হৈব নাৰায়ণে৷

কোননো দুৰ্ল্লভ আছে হৰি সুপ্ৰসন্নে৷৷

হেন জানি বিষয়ত হুয়োক বিমুখ৷

পশু শৰীৰতো পায় বিষয়ৰ সুখ৷৷৩৬০৷৷

বাল্যক্রীড়া এড়ি কৰা মাধৱক ধ্যান৷

নাৰদৰ মুখত শুনিলো ইটো জ্ঞান৷৷

স্বৰূপ কহিলো নাহি ইহাত সংশয়৷

বোলা হৰি হৰি হৌক পাপৰ প্ৰলয়৷৷৩৬১৷৷

 

 

 

 

 

 

 

 

৷৷চতুৰ্দশ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

নমো মধু মুৰ মথন ৰাম৷৷

সংসাৰ তাপ কৰা উপশাম৷৷৩০৷৷

পদ৷৷

শুনিয়া পাছে দৈত্য শিশুজাক৷

প্ৰহাদক হেন বুলিলা বাক৷৷

অন্তেষপুৰে থাকি মহাভাগ৷

কিমতে পাইলা নাৰদক লাগ৷৷৩৬২৷৷

কহিলা কেনে ঋষি তত্ত্বভেদ৷

কৰিয়ো আহ্মাৰ সংশয় ছেদ৷৷

বুলিলা প্ৰহাদে হেন বচন৷

শুনা পূৰ্ব্ব কথা বালকগণ৷৷৩৬৩৷৷

যৈসানি পিতৃ তপস্যাক গৈল৷

দেখি দেৱগণ সংশয় ভৈল৷৷

জানিল পিতৃক খাইলেক উঁই৷

নগৰ বেঢ়িয়া লগাইল জুই৷৷৩৬৪৷৷

দানৱগণ ভয় ভৈল বৰ৷

পুত্ৰভাৰ্য্যা এড়ি দিলা লৱড়৷৷

মিলিল দৈত্যৰ আপদ ঘোড়৷

ইন্দ্ৰে ধৰি নিলে মাতৃক মোৰ৷৷৩৬৫৷৷

আপুন স্থানক নেন্ত আজুৰি৷

কান্দন্ত সতী মুখে বস্ত্ৰ জুৰি৷৷

কৰৈ আৰ্ত্তৰাৱ ৰাজমহিষী৷

দেখিয়া বুলিলা নাৰদ ঋষি৷৷৩৬৬৷৷

ইহাঙ্ক এড়া এড়া সুৰপতি৷

একে পৰস্ত্ৰী আৰো মহাসতী৷৷

মাতিল ইন্দ্ৰে নাৰদক পাছে৷

এইৰ উদৰে শিশু এক আছে৷৷৩৬৭৷৷

তাক মাৰি দিবো এইক মেলানি৷

শুনিয়া নাৰদে বুলিলা বাণী৷৷

নিষ্পাপ পুৰুষ আছে গৰ্ভত৷

সাক্ষাতে ইটো মহাভাগৱত৷৷৩৬৮৷৷

তোহ্মাৰ মাৰিবে নাহি শকতি৷

এড়িল হেন শুনি সুৰপতি৷৷

মাতৃক পাছে প্ৰদক্ষিণ কৰি৷

স্বৰ্গক গৈলন্ত মোক সাদৰি৷৷৩৬৯৷৷

মাতৃক ঋষি আশ্ৰমত থৈলা৷

আশ্বাস কৰিয়া বুলিবে লৈলা৷৷

যাৱদেকে নাসৈ তোহ্মাৰ স্বামী৷

নিৰ্ভয়ে থাকিয়ো পালিবো আমি৷৷৩৭০৷৷

শুনিয়া মাৱে ভয় পৰিহৰি৷

থাকিল ঋষিক শুশ্ৰূষা কৰি৷৷

দয়ালু নাৰদ পিতৃ সমান৷

মাতৃক দিলন্ত পৰম জ্ঞান৷৷৩৭১৷৷

ভক্তিৰ লক্ষণ সৱে কহিল৷

গৰ্ভতে মোক উপদেশ দিল৷৷

মাতৃ পাসৰিলে লভিয়া স্বামী৷

ঋষিৰ প্ৰসাদে সুমৰো আমি৷৷৩৭২৷৷

কহিলো তোহ্মাত সৱে স্বৰূপ৷

জানি হিয়ে চিন্তা কৃষ্ণৰ ৰূপ৷৷

আতপৰে ধৰ্ম্ম লোকত নাই৷

কেতিক্ষণে পড়ে ক্ষণিক কায়৷৷৩৭৩৷৷

এড়িয়ো আত অহম্মম ভাৱ৷

দৃঢ় কৰি ধৰা কৃষ্ণৰ পাৱ৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শঙ্কৰে৷

হৰি হৰি বোলা সমস্ত নৰে৷৷৩৭৪৷৷

 

 

 

 

৷৷পঞ্চদশ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

দুৰাচাৰ মন মোৰ ৰাম হৰি বোল৷৷

ৰাম হৰি বোল মন ৰাম হৰি বোল৷৷৩১৷৷

পদ৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণে হৈৱে যিমতে ভকতি৷

শুনা সাৱধানে তাক স্থিৰ কৰি মতি৷৷

বিষ্ণুভকতৰ সঙ্গ লৈব প্ৰথমতে৷

গুৰু মানি শুশ্ৰূষা কৰিব ভালমতে ৷৷৩৭৫৷৷

লৈয়া উপদেশ মাধৱক আৰাধিব৷

যতেক সুকৃতি মানে কৃষ্ণতে অৰ্পিব৷৷

কৃষ্ণকথা শ্ৰৱণত শুদ্ধ হৈব মন৷

সৰ্ব্বদায়ে কৰিবেক কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন৷৷৩৭৬৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণ চিন্তিবেক হৃদয়ত৷

আছন্ত ঈশ্বৰ হৰি সমস্ত ভূতত৷

হেনজানি প্ৰাণীক কৰিবা সতকাৰ৷

তেৱেসে কৃষ্ণক ৰতি হৈবেক তোহ্মাৰ৷৷৩৭৭৷৷

হৰিৰ সেৱাত কিছু নাহিকে প্ৰয়াস৷

আপুনি লৈবন্ত হৰি হৃদয়ত বাস৷৷

আপুনি জীৱৰ সাক্ষী কৃষ্ণ কৃপাময়৷

তাঙ্ক এড়ি সামান্যক সেৱে দুৰাশয়৷৷৩৭৮৷৷

ধন জন প্ৰাণ পুত্ৰ যত পৰিবাৰ৷

সমস্তে অবস্তু অণুমাত্ৰো নুহি সাৰ৷৷

হেন অনুমানি মাধৱত কৰা ৰতি৷

ইহ পৰলোকে কৃষ্ণচৰণেসে গতি৷৷৩৭৯৷৷

নলাগে ভক্তিত দেৱ দ্বিজ ঋষি হুইবে৷

নলাগে সম্ভৃত শাস্ত্ৰ বিস্তৰ জানিবে৷

তপ জপ যজ্ঞ দান সৱে বিড়ম্বন৷

কেৱল ভক্তিত তুষ্ট হোন্ত নাৰায়ণ৷৷৩৮০৷৷

যক্ষ ৰক্ষ স্ত্ৰী শূদ্ৰ যত ব্ৰজবাসী৷

পক্ষী মৃগো বিষ্ণু ভৈল কৃষ্ণক উপাসি৷৷

জানি দৈত্যশিশুসৱ হুয়ো একমতি৷

হৰিত কৰিও সৱে একান্ত ভকতি৷৷৩৮১৷৷

এহিমাত্ৰ মহাপুৰুষাৰ্থ পুৰুষৰ৷

শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন কৰিবেক নিৰন্তৰ৷৷

সমস্ত ভূততে দেখিবেক নাৰায়ণ৷

আতপৰে আন ধৰ্ম্ম সৱে বিড়ম্বন৷৷৩৮২৷৷

হেন শুনি নিৰন্তৰে দৈত্যশিশুগণ৷

প্ৰহাদৰ উপদেশে ভেদিলেক মন৷৷

গুৰুৰ শিক্ষাত আউৰ কেহো নেদে মতি৷

ভাগৱত ধৰ্ম্মত সৱাৰ ভৈল ৰতি৷৷৩৮৩৷৷

শুনৈ কৃষ্ণকথাক মনত চিন্তৈ হৰি৷

ৰামনাম গাৱৈ বাৱৈ বজাৱৈ চাপৰি৷৷

দেখি ক্রোধে ষণ্ডামৰ্কে দণ্ডি কৰৈ আনি৷

তথাপি আটাস পাৰি বোলে ৰামবাণী৷৷৩৮৪৷৷

অদ্ভূত দেখিয়া দুয়ো গুৰু গৈলা ডৰি৷

দিলেক লৱড় প্ৰহাদৰ হাতে ধৰি৷৷

ৰাজাত বিনাৱেতযু পুত্ৰ ভৈল নষ্ট৷

আনো সৱ শিশুক কৰিলে সৱে ভ্ৰষ্ট৷৷৩৮৫৷৷

নপঢ়য় শাস্ত্ৰ আৰো প্ৰভু একো ছাত্ৰ৷

মাৰণকো নগণয় ৰাম বোলে মাত্ৰ৷৷

আমাক দণ্ডিবা পাছে দিলো আসি জান৷

বোলা হৰি হৰি হৌক পাপৰ নিৰ্য্যাণ৷৷৩৮৬৷৷

 

 

 

 

 

 

 

 

৷৷