এটা শতিকাৰ প্ৰান্তত (ড০ ভূপেন হাজৰিকা দেৱৰ সোঁৱৰণত) (- মনোজ মন কলিতা )

এটা শতিকাৰ প্ৰান্তত শৰৎ আহিছিল

লমালমে তলসৰা হৃদয়ফুলবোৰ সেমেকাই ;

শুধ বগা কুঁৱলিৰ আঁচল ফালি যি আঁতৰি গ’ল,

শঙ্কৰ-মাধৱ-আজানৰ দেশ পোহৰাই থৈ গ’ল ।

এগছি বন্তি জ্বলাই দুচকুৰ কোণ যে জিলিকালোঁ,

সেইদিনা আমি নিজক চিনি পালোঁ ।

একতা আমাৰ সোঁৱৰণি নাছিল,

নাছিল চ’ৰা-ঘৰ শুৱনি কৰা অলঙ্কাৰ ;

সেয়ে এটা শতিকাৰ প্ৰান্তত পাৰ ভঙা হৃদয়েৰে আমি গালোঁ

“অসম আমাৰ সুজলা, অসম আমাৰ শুফলা, কৰিলা অসমক জাতিষ্কাৰ,

সুৰৰ মায়াৰে সকলো জিনিলা, শিল্পী তোমাক নমস্কাৰ….”