“কবি যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰাদেৱৰ বিষয়ে অকণমান”

মৌচুমী বৰি

কবি যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰাৰ জন্ম হৈছিল ১৮৯২ চনৰ ৪ মাৰ্চত, শিৱসাগৰত| পিতৃ আছিল শ্যামসুন্দৰ দুৱৰা আৰু মাতৃ পুণ্যদা দুৱৰা| শ্যামসুন্দৰ দুৱৰাৰ পাঁচজন পুত্ৰ আৰু দুগৰাকী জীয়ৰী| যতীন্দ্ৰনাথ আছিল নুমলীয়া পুত্ৰ | তেখেতৰ গাৰ বৰণ আছিল বগা, মুখখন শুৱনি আৰু গাৰ গঠন আছিল কোমল| তেখেত মাক-দেউতাকৰ আলাসৰ লাড়ু আছিল| যতীন্দ্ৰনাথৰ দেউতাকে শিৱসাগৰৰ কাছাৰীত চিৰস্তাদাৰৰ চাকৰি কৰিছিল| ঘৰৰ অৱস্থা নদন-বদনআছিল| চাৰিপুৰা মানমাটিৰ বিশাল হাউলি| ঘৰতহাতী, নাজিৰাৰ ফালে চাহ-বাগিচা আৰু বলিয়া ঘাটত ভালেখিনি মাটিবাৰী আছিল| চহকী অৱস্হাৰ কাৰণে মানুহে পৰিয়ালটো Land Lord ৰ পৰিয়াল বুলি কৈছিল |

কবি দুৱৰাৰ ঘৰখনত আছিল এক কাব্যিক পৰিবেশ| তেখেত সকলৰ ঘৰটো আছিল কাঠৰ দুমহলীয়া| ঘৰৰ চাৰিওফালে সেউজীয়া কাঠনি| কুলি-কেতেকী, দহিকতৰাৰ মৌসনা মাতেৰে সেউজীয়া কাঠনিডৰা জনজনাই থাকে|কাঠনিৰ ডাঙৰ গছবোৰৰ মাজে মাজে এজাৰগছ, কজলা কেতুৰিফুল, ফুটুকাৰফুল, বনৰীয়ালতা, খৰিকাজাঁই আদি নানা তৰহৰ ফুল| ঘৰৰ পৰা কিছু আঁতৰলৈ আছিল কেতেকী ফুলৰ জোপোহা| এই কেতেকী ডৰাই হয়তো আছিল তেওঁৰ “কেতেকী” কথাকবিতা লিখাৰ প্ৰেৰণা|ঘৰটোৰ কাঠৰখুঁটাত বগাই ওপৰলৈ উঠা মাধৈ-মালতীৰলতা, ভালেমান গছত কপৌ-ভাটৌফুল, গোসাঁইঘৰৰ পিৰালিত ৰঙা-বগাগধূলি-গোপালফুল। বাঁহ-বনৰ মাজেৰে সৰকি অহা পুৱাৰ কোমল ৰ’দ, হেমন্তত বৈ অহা ৰবাবটেঙাৰ স্নিগ্ধগোন্ধ, আবেলি দিখৌ নদীৰ পৰা বলা জুৰবতাহে কোমল আৰু কল্পনা বিলাসী দুৱৰাৰ কাব্যমানসক আলোড়িত কৰি তুলিছিল|স্কুলীয়া দিনত কবিদুৱৰাই ইংৰাজী পাঠ্যপুথিৰ Twinkle Twinkle little Star কবিতাটোৰ অসমীয়া অনুবাদ কৰিছিল- সেয়াই আছিল দুৱৰাদেৱৰ কবিতাৰ আৰম্ভণি|

কবি যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰাৰ প্ৰথম কবিতা পুথি ওমৰখায়ামৰ ‘ৰুবায়ত’ৰ অসমীয়া ভাঙনি “ওমৰতীৰ্থ”| এই পুথিখন প্ৰকাশ হয় ১৯২৬ চনত| ৰুছসাহিত্যিক টুৰ্গেনিভৰ ‘Poem is Prose’-ৰ আদৰ্শত “কথাকবিতা” প্ৰকাশ হয় ১৯৩৩ চনত| তেখেতৰ প্ৰথম কাব্যসংকলন “আপোনসুৰ” ওলায় ১৯৩৮ চনত| দ্বিতীয়খন কাব্যসংকলন “বনফুল” প্ৰকাশিতহয় ১৯৫২ চনত| চুফী সাধক হাফেজৰ জীৱন-দৰ্শনে কবি দুৱৰাক আকৃষ্ট কৰিছিল| এই দৰ্শনৰ সাৰভাগলৈ ৰচা দীঘলীয়া কবিতা “মিলনৰসুৰ” ১৯৫৬ চনত প্ৰকাশিত হৈছিল| তেখেতৰ বিভিন্নপত্ৰ-পত্ৰিকাত আৰু হাতেলিখা অৱস্হাত থকা কবিতাবোৰ থুপাই ১৯৭৬ চনত “মৰমৰসুৰ” নাম দি প্ৰকাশ কৰা হয়|

যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰা কবি হিচাপেহে প্ৰখ্যাত যদিও তেখেতে কিছু গদ্য ৰচনা কৰিছিল| সাহিত্যৰথী লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা সম্পাদিত “বাঁহী”ৰ কাৰণে তেখেতে কবিতাৰ উপৰি প্ৰবন্ধ আদিও ৰচনা কৰিছিল|তাগিদাত লিখা গদ্যৰ উপৰি কেইবাখনো কিতাপৰ পাতনি, অভিভাষণবোৰতো দুৱৰাৰ গদ্য ৰচানে দেখিবলৈ পোৱা যায়| তেখেতে লিখা কেইটামান প্ৰবন্ধৰ নাম “সাহিত্য”, “হাস্যৰস”, “উপন্যাস” “উপন্যাসৰধাৰা”, “মহাপুৰুষশঙ্কৰদেৱ” আদি | দুৱৰা দেৱে বিনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ “প্ৰতিধ্বনি” আৰু যতি নাৰায়ণ শৰ্মাৰ “হেৰুৱাস্বৰ্গ” কবিতা পুথিৰ পাতনিও লিখিছিল|

এই গৰাকী ৰোমাণ্টিক “বনফুল”ৰ কবি যতীন্দ্ৰনাথদুৱৰা ১৯৬৪ চনৰ ৫ জুলাই তাৰিখে দেশ-কালৰ সীমা পাৰ হৈ অজাননাৱৰীয়াই চলোৱা নাওত বহি চিৰদিনৰকাৰণে গুচি গৈছিল| সেই আলোকময় দেশলৈ পৰম শান্তি বিচাৰি|কবিৰ ভাষাত

“গানে গানে ছন্দেছন্দে যিদিনা সুৰত বান্ধি
কৰি লম তোমাক আপোন,
প্ৰতি অণু পৰমাণু মিলিব তোমাৰ স’তে
জীৱনত ফলিব সপোন|
…
সংসাৰৰ লীলা খেলা সামৰি সুতৰি থই
হাঁহি মুখে কৰিম প্ৰয়াণ,
অত দিনে বই অহা প্ৰেমৰ কবিতা ধাৰা
সেইদিনা হ’ব অৱসান|(অৱসান, কবিতাপুথি: ‘আপোনসুৰ’)