শুকান পাতৰ খৰখৰণিৰ দৰে
এটা চিনাকি দুখে
মোৰ বুকুত খৰমৰাই উঠে।
ওলমি থকা সেউজীয়া কবিতাৰ দৰে
প্ৰাণ পাই উঠা স্বপ্নবোৰ যেন
আজি সৰি সৰি পৰে।
লাহে লাহে যেন মই স্বপ্নহীন পৃথিৱীত
শুকাই গৈছোঁ।
চিনাকি ছবিখন যেন ধূসৰ হৈ পৰিছে
সন্মুখত মাথোঁ এতিয়া
স্বপ্ন ভগাৰ খৰখৰণি।
সাহিত্য ডট অৰ্গত প্ৰকাশ হোৱা যিকোনো লেখাৰ সমল, মতামত তথা দৃষ্টিভংগী সম্পূৰ্ণৰূপে লেখকৰ নিজা; তাত আলোচনীৰ কোনো হস্তক্ষেপো নাথাকে বা লেখাৰ মতামত আলোচনীৰ মতামত নহয়৷
সেয়েহে, লেখা এটাৰ কাৰণে কোনো অনাহুত পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’লে তাৰবাবে লেখকে নিজেই দায়িত্ব ল’ব লাগিব আৰু আলোচনী কোনোপধ্যেই জগৰীয়া নহ’ব৷
Privacy Policy | ISSN-23215097
