ত্ৰয়োৱিংশ খণ্ড : দৈৱকীৰ পুত্ৰ-আনয়ন

৷৷ত্ৰয়োৱিংশ খণ্ড৷৷

৷৷দৈৱকীৰ পুত্ৰ-আনয়ন৷৷

৷৷প্ৰথম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

ৰাম মাধৱ মুৰাৰি৷

কৃষ্ণ মুকুন্দ দৈত্যাৰি৷৷১৩৫৷৷

পদ৷৷

শুকমুনি বোলন্ত শুনিয়ো পৰীক্ষিত৷

পাপৰ অন্তক ইটো কৃষ্ণৰ চৰিত৷৷

অনন্তৰে দৈৱকী শুনিয়া হেন বাণী৷

গুৰুৰ মৃতক পুত্ৰ কৃষ্ণে দিলা আনি৷৷১৬১৪৷৷

হুয়া আতি বিস্ময় গুণন্ত বৰনাৰী৷

মোৰো ছয় তনয়ক কংসে আছে মাৰি৷৷

হৃদয় ব্যাকুল কৰৈ তাসম্বাক স্মৰি৷

চক্ষুৰ লোতক আতি পৰৈ সৰসৰি৷৷১৬১৫৷৷

মুখৰো নোহ্লায় মাত গদগদ বাণী৷

বুলিলা বচন ৰাম গোৱিন্দক আনি৷৷

শুনিয়োক ৰাম শুনিয়োক দামোদৰ৷

জানিলো তোমৰা দুই পৰম ঈশ্বৰ৷৷১৬১৬৷৷

স্ৰজন্তাৰো স্ৰষ্টা তুমি পৰম পুৰুষ৷

কাৰ্য্যতে লক্ষিলো দুয়ো নুহিকা মানুষ৷৷

খণ্ডিবাক লাগি পৃথিৱীৰ মহাভাৰ৷

মোহোৰ গৰ্ভত আসি ভৈলা অৱতাৰ৷৷১৬১৭৷৷

জগত নিৰ্ম্মাণ কৰে তোমাৰেসে মায়া৷

জানিয়া শৰণ লৈলো কৰিয়োক দায়া৷৷

মৰাপুত্ৰ গুৰুক যমৰ পৰা আনি৷

দিলাহা দক্ষিণা যেনমতে চক্রপাণি৷৷১৬১৮৷৷

হেনমতে মোৰো মনোৰথ কৰা সিদ্ধি৷

পৰম ঈশ্বৰ দুয়ো বিধাতাৰ বিধি৷৷

কংসে মাৰিলেক মোৰ পুত্ৰ ছয়গুটি৷

তাসম্বাক সুমৰন্তে প্ৰাণ যায় ফুটি৷৷১৬১৯৷৷

তোমাৰা প্ৰসাদে যেৱে দেখিবাক পাওঁ৷

তেৱেসে দাৰুণ শোক সন্তাপ এৰাওঁ৷৷

মাৱক মাতিলা ৰাম কৃষ্ণ দুই ভাই৷

আনি দিবো পুত্ৰগণ চিন্তা এৰা আই৷৷১৬২০৷৷

এহি বুলি ৰাম কৃষ্ণে যোগ মায়া বলে৷

এক নিমিষেকে গৈয়া পশিলা সুতলে৷৷

ত্ৰৈলোক্যমোহন দিব্যৰূপ হৃষীকেশ৷

বলিৰ সভাত গই ভৈলন্ত প্ৰৱেশ৷৷১৬২১৷৷

দেখৈ দৈত্যপতি আসিলন্ত বনমালী৷

আথেবেথে সমাজে উঠিলা গাৱ চালি৷৷

আনন্দে আকুল ভৈলা কৃষ্ণ দৰশনে৷

সবংশে পড়িলা গৈয়া কৃষ্ণৰ চৰণে৷৷১৬২২৷৷

জগতৰে আত্মা মোৰ পৰম দৈৱত৷

কিনো মোৰ ভাগ্য আসি ভৈলা উপগত৷৷

পৰম হৰিষে নয়নৰ পৰৈ পানী৷

মাথাত কৰিয়া সিংহাসন দিলা আনি৷৷১৬২৩৷৷

বলভদ্ৰ সহিতে বসিলা তাতে হৰি৷

দুইৰো পাৱ পখালিলা বলি হাতে ধৰি৷৷

সবংশে শিৰত আনি লৈলা পাদোদক৷

দিব্য বস্ত্ৰ ভূষণে অৰ্চিলা মাধৱক৷৷১৬২৪৷৷

বহুবিধ সন্দেশ অমৃত ভক্ষ দিলা৷

সবান্ধৱে আপুনাক কৃষ্ণতে অৰ্পিলা৷৷

ভণিল শঙ্কৰে ধৰি কৃষ্ণৰ চৰণে৷

ৰাম ৰাম ঘুষিয়োক সভাসদগণে৷৷১৬২৫৷৷

৷৷দ্বিতীয় কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷স্বামীহ্ল মোক পাৰ কৰা কৰুণাসিন্ধু

সংসাৰ সাগৰে৷

আউৰ আন গতি নাহিকে মাধৱ

বান্ধৱ তোহ্মাত পৰে৷৷১৩৬৷৷

পদ৷৷ পাছে গোৱিন্দক দেখি দৈত্যেন্দ্ৰৰ

আনন্দে চিত্ত নধৰৈ৷

উপজিল ভাৱ শিহৰিল গাৱ

নেত্ৰৰ লোতক ঝৰৈ৷৷

দুই হাতে কৃষ্ণৰ চৰণ ধৰিয়া

তাতে মাথা থাপি থৈলা৷

গদগদ বাণী মুখৰ নোহ্লায়

স্তুতি কৰিবাক লৈলা৷৷১৬২৬৷৷

প্ৰণামো অনন্ত মহন্ত বিধাতা

প্ৰণামো কৃষ্ণ চৰণে৷

সাংখ্য যোগ যিটো কৰিলা বিস্তাৰ

ব্ৰহ্মৰূপী নাৰায়ণে৷৷

তযু দৰশন যদ্যপি দুৰ্ল্লভ

নুবুজি তোহ্মাৰ লীলা৷

আমি তামসিক অসুৰ জাতিৰ

গৃহতে আসি মিলিলা৷৷১৬২৭৷৷

ৰাক্ষস দানৱ দৈত্য ভূতচয়

পিশাচ প্ৰমথপতি৷

তোহ্মাক বিৰোধ কৰি অপ্ৰয়াসে

পাইলেক পৰম গতি৷৷

দ্বেষত ভয়ত যিটো সিদ্ধি পাইলে

তামসিক দৈত্যজাক৷

সাত্ত্বিক গুণত থাকিয়া সততে

দেৱে নপাৱন্ত তাক৷৷১৬২৮৷৷

আমাৰ পৰোক্ষ বান্ধৱ তুমিসি

মাধৱ জানিলো আমি৷

হেন জানি মোত হুয়োক সন্তোষ

তিনিয়ো লোকৰ স্বামী৷৷

গৃহ অন্ধকূপে পড়ি আছো নাথ

কিমতে আক এৰাওঁ৷

ফল মূল ভুঞ্জি তোহ্মাৰ চৰণ

চিন্তিয়া যেন বেড়াওঁ৷৷১৬২৯৷৷

তযু নাম মোৰ মুখে নছাড়োক

নেড়োক চিত্তে চৰণ৷

হেন মনোৰথ সাধিয়ো মাধৱ

তোহ্মাত লৈলো শৰণ৷৷

ঐশ্বৰ্য্য জঞ্জাল নলাগে আহ্মাক

ছিণ্ডা মোৰ মোহ পাশ৷

কৰা প্ৰভু দায়া জন্মে জন্মে হৈবো

তোহ্মাৰ দাসৰো দাস৷৷১৬৩০৷৷

আজ্ঞা কৰিয়োক জীৱৰ ঈশ্বৰ

সম্প্ৰতি কি কৰো আমি৷

হেন শুনি হাসি বলিক মাতিলা

তিনিয়ো লোকৰ স্বামী৷৷

মৰীচিৰ ছয় আছিল তনয়

প্ৰথম মনুৰ দিনে৷

ভৈলা সৱে দেৱ তাসম্বাৰ আগে

নাম শুনা ভিনে ভিনে৷৷১৬৩১৷৷

স্মৰ পৰিঙ্গ উদ্‌গীথ পতঙ্গ

ক্ষুদ্ৰভ্ৰুক আৰো ঘৃণি৷

এহি ছয়জন পৰম পৱিত্ৰ

আছে কাম ক্রোধ জিনি৷৷

যৈসানি ব্ৰহ্মায়ে নিজ দুহিতাক

ক্রীড়া কৰিবাক চান্ত৷

দেখি ছয়োজনে ব্ৰহ্মাক নিন্দিয়া

উপহাস্য কৰিলন্ত৷৷১৬৩২৷৷

অসুৰ যোনীক যাহা বুলি ব্ৰহ্মা

শাপ দিলা কোপ মনে৷

হিৰণ্যকশিপু দৈত্যৰ তনয়

ভৈলা আসি ছয়োজনে৷৷

পাছে দৈৱকীৰ গৰ্ভতে ছয়োক

উপজায়া যোগমায়া৷

ধৰি কংসৰায় সৱাকো বধিলা

অধৰ্ম্ম একো নচায়া৷৷১৬৩৩৷৷

সম্প্ৰতি তোহ্মাৰ কাছতে আছন্ত

ছয়ো মোৰ জ্যেষ্ঠ ভাই৷

তাসম্বাক লাগি সদায়ে ক্রন্দন

কৰন্ত দৈৱকী আই৷৷

সৱাহাঙ্কো আজি দ্বাৰকাক নিবো

গুচাইবো মাৱৰ শোক৷

মোহোৰ প্ৰসাদে শাপ এড়াই আজি

ছয়ো যাইবে স্বৰ্গলোক৷৷১৬৩৪৷৷

এহিসে কাৰণে তোহ্মাৰ পাশক

আসি আছো দৈত্যপতি৷

শুনি বলি উঠি ছয়োকো আগতে

যোগাইলা কৰি ভকতি৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণ দুহাতে ধৰিয়া

শিৰত অৰ্চিলা তুলি৷

আজিসে সমস্ত পাপ দূৰ ভৈল

জন্ম সাম্ফলিলো বুলি৷৷১৬৩৫৷৷

শুনা সৰ্ব্বজন এৰি আন মন

স্থিৰ কৰি এক মতি৷

কৃষ্ণ নাম বিনা ইটো কলিযুগে

নাহি নাহি আন গতি৷৷

জানিয়া কৃষ্ণৰ চৰণে শৰণ

পশিয়ো সুদৃঢ় মতি৷

বোলা ৰাম ৰাম ছাড়ি আন কাম

লভিবা পৰম গতি৷৷১৬৩৬৷৷

৷৷তৃতীয় কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

কমললোচন কলুষমোচন৷৷১৩৭৷৷

পদ৷৷

পাছে বলিৰায়ক আশ্বাস কৰি৷

সৱাহাঙ্কে লৈয়া উঠিলা হৰি৷৷

দ্বাৰকাপুৰ পাইলা মহাভাগে৷

ছয়ো ভাইক দিলা মাতৃৰ আগে৷৷১৬৩৭৷৷

ছয়ো ছৱালক দৈৱকী দেখি৷

পৰম আনন্দে চান্ত নিৰেখি৷৷

নিশ্চয়ে সৱে মোৰ পুত্ৰ বুলি৷

লৈলন্ত সৱাকো কোলাত তুলি৷৷১৬৩৮৷৷

পুত্ৰৰ স্নেহে স্ৰৱৈ দুয়ো স্তন৷

কৰন্ত পুত্ৰৰ মুখে চুম্বন৷

উৎসুকে পুত্ৰক পিয়ান্ত ক্ষীৰ৷

ঘ্ৰাণন্ত ঘনে ঘনে পুত্ৰশিৰ৷৷১৬৩৯৷৷

আনন্দে দৈৱকী যেন নাচন্ত৷

ইগুটি থৈয়া আৰ গুটি লন্ত৷৷

বিষ্ণুৰ মায়ায়ে মোহিত চিত্ত৷

দৈৱকী ভৈলা আতি আনন্দিত৷৷১৬৪০৷৷

একে দৈৱকীৰ স্তন বিশেষ৷

কৃষ্ণৰ আৰো পীত অৱশেষ৷৷

সন্তোষে তাক পিলা ছয়োজনে৷

কৃষ্ণৰ আৰো অঙ্গ পৰশনে৷৷১৬৪১৷৷

ঘোৰ ব্ৰহ্মশাপ তাহাক তৰি৷

আমি দেৱ হেন তাহাক স্মৰি৷৷

পিতৃক মাতৃক কৰি বন্দন৷

পৰি প্ৰণামিলা কৃষ্ণ চৰণ৷৷১৬৪২৷৷

বলোৰ চৰণে কৰিয়া সেৱ৷

স্বৰ্গক পাছে যান্ত ছয়োদেৱ৷৷

চাহি আছে লোক নিজম পড়ি৷

ছয়োজনে যায় বিমানে চড়ি৷৷১৬৪৩৷৷

দেখিয়া দৈৱকী ভৈলা বিস্ময়৷

আসিল মোৰ মৰা পুত্ৰচয়৷৷

স্বৰ্গকো গৈলা মোৰ স্তন খায়া৷

জানিলো সকল বিষ্ণুৰ মায়া৷৷১৬৪৪৷৷

বোলন্ত শুকে শুনা পৰীক্ষিত৷

কৃষ্ণৰ অদ্ভূত লীলা চৰিত৷৷

অনন্ত বীৰ্য্যৰ যত মহিমা৷

আক কহি কোনে কৰিবে সীমা৷৷১৬৪৫৷৷

পৰম মঙ্গল হৰি চৰিত৷

জগতৰে ইটো হৰে দুৰিত৷৷

যিবা জনে আক শুনে শুনাৱে৷

কৃষ্ণৰ প্ৰসাদে মোক্ষক পাৱে৷৷১৬৪৬৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে শঙ্কৰে ভণে৷

কৰিয়ো কীৰ্ত্তন সমস্ত জনে৷৷

কলি যুগে ইটো মহা উপায়৷

হৰিনাম লৈলে মুকুতি পায়৷৷১৬৪৭৷৷

বেদান্তৰো তত্ত্ব শুকৰ বাণী৷

জানি হেলা এৰা সমস্ত প্ৰাণী৷৷

যেৱে সুখে যাইবে বৈকুণ্ঠপুৰী৷

সদায় ডাকিয়া ঘুষিও হৰি৷৷১৬৪৮৷৷

৷৷ দৈৱকীৰ পুত্ৰ-আনয়ন সমাপ্ত৷৷২৩৷৷