মামাথেৰ গাঁওত চুৰৰ বিলে (মিতালী বর্মন)

মামাথেৰ গাঁওত চুৰৰ বিলে
(সম্পূর্ণ নলবৰীয়া ঠাঁচত লিখা এটি কবিতা)
মিতালী বর্মন

মাইৰ মুখত এনাহান
কথা কিছুমান শুনোঁ,
শুনি প’ইহ্লে আমিকেটাই
ভেবকা লাগি থাকোঁ ।

মামাথেৰ গাঁওত বুলে একবাৰ
ৰাজৈহা পালনাম হ’ল,
পালনামত গাজি খাবা পাম বুলি
তিৰি-ছ’লিও মাইল্লাক লৰ ।

নামত উঠিল বিলেইনা
গাজি বিলে আছে,
তাৰে মাজৰ দুটাই দুখুন
পিৰিক-পাৰাককে আছে ।

নামৰ দুইপাচি গুৰাল্লাৰু চুৰ কৰি
তাহুন ক’ইল্লাক কি,
ভাখৰিৰ কাইন্ধাত লুকে থলাক
কলপাতেদি আঁৰাল দি ।

কুম্বা তৰকত ভাখৰিৰ কাইন্ধাইদি
নামৰ চাইট্টামান ভকতো গেল,
বাচাহাঁতৰ দিন বয়া আছিল
ধৰাত পৰি সেন্থোৰ সেহা-বেহা লাগি গেল ।

ৰাইজ মাতি বিচাৰ হ’ল দোউৰে
কুইনো মাৰা-ধৰা নকৰে,
সৈইত কাৰবা লাগবো তাহুন যাই
মানহৰ ঘৰে ঘৰে ।

ইতা কি কৰবো বাচাহাঁতে
তাহাৰো উপাই নাই,
চুৰৰ লাড়ু ভাৰ বান্ধি লৈ
দোউ গাঁও ফুৰবা যায় ।

চুৰৰ লাড়ু ভাগালাক
গটাই গাঁওতে ঘূৰি,
ঘৰে ঘৰে যাই সৈইত কাল্লাক
তাহুনে চুৰ কৰা বুলি ।

“আমি দোউ লোভত পৰি
নামৰ লাড়ু চুৰ ক’ইচ্চু,
দায়-দোষ নধৰিবা আৰ
এনা কাম নকৰু কিত্তেও কিৰা কাৰি কৈছু ।”

এই হল চুৰৰ বিলে
মাই আমাক ক’লাক,
হাঁহি হাঁহি আমাৰো
চুকৰ পানী অল্লাক ।