অষ্টম খণ্ড: হৰমোহন
৷৷ অষ্টম খণ্ড৷৷
৷৷ হৰমোহন ৷৷
৷৷ প্ৰথম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
মুখে বোলা ৰাম কৃষ্ণ সনাতন হৰি৷
হৰিহৰ লীলাকথা শুনা কৰ্ণভৰি৷৷৪২৷৷
পদ৷৷
পৰীক্ষিত ৰাজাত কহন্ত মুনি শুকে৷
কহো কৃষ্ণ কথা শুনা পৰম উৎসুকে৷৷
বিপৰীত স্ত্ৰী-মায়া দেখি মাধৱৰ৷
শুনা যেন মতে কামাতুৰ ভৈলা হৰ৷৷৫১১৷৷
শুনিলন্ত হৰে পাছে কথা বিপৰীত৷
স্ত্ৰীৰূপ ধৰি হৰি হৰিলা অমৃত৷৷
দেৱক ভুঞ্জাইলা দানৱৰ আশা ভঙ্গ৷
শুনি ত্ৰিনয়নৰ মনত মহা ৰঙ্গ৷৷৫১২৷৷
নয়নে দেখিবো বিষ্ণু ভৈলা যেন নাৰী৷
এহি বুলি বৃষভত চড়ি ত্ৰিপুৰাৰী৷৷
লগ লাগি গৌৰীও বহিল স্বামী কাছে৷
দেখি নন্দী আদি কৰি যত ভৃত্য আছে৷৷৫১৩৷৷
কৈলাস ছানিয়া সৱে কোবাৱৈ নিশান৷
দণ্ডে ছত্ৰে বাদ্যে ভণ্ডে ধৰিল যোগান৷৷
আকাশৰ পথে গৌৰীনাথ গৈলা লড়ি৷
বিষ্ণুৰ পুৰীক আণ্টাইলেক দৰদৰি৷৷৫১৪৷৷
বৃষভৰ নামি হৰ আৰো গৌৰী মাৱ৷
বিষ্ণুক সাদৰি দুয়ো ভৈলা ভূমিপাৱ৷৷
মাধৱৰ মন্দিৰক দূৰতে আকলি৷
প্ৰণামিলা শঙ্কৰে কৰিয়া কৃতাঞ্জলি৷৷৫১৫৷৷
ৰত্নৰ মন্দিৰে সুৱৰ্ণৰ সিংহাসনে৷
কৰন্ত প্ৰকাশ বহি প্ৰভু নাৰায়ণে৷৷
সুনন্দ কুমুদ নন্দ পাৰিষদগণ৷
চতুৰ্ভিতি বেঢ়ি সেৱৈ কৃষ্ণৰ চৰণ৷৷৫১৬৷৷
জগতজননী লক্ষ্মী আছন্ত উপাসি৷
শঙ্কৰক দেখি হৰি তুলিলন্ত হাসি৷৷
বসিবাক লাগি হৰি দিয়াইলা আসন৷
সভাৰ্য্যে বসিল তাতে দেৱ ত্ৰিনয়ন৷৷৫১৭৷৷
আদৰিল হৰি যেন বিধি ব্যৱহাৰ৷
কৰিলা পাৰ্ব্বতী সমে শিৱক সৎকাৰ৷৷
শঙ্কৰে কৰিলা হৃষীকেশক সেৱলি৷
আৰম্ভিলা তুতি পাছে কৰি কৃতাঞ্জলি৷৷৫১৮৷৷
৷৷ তৃতীয় কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
ত্ৰাহি ৰাম নিৰঞ্জন নিৰাকাৰ হৰি৷
কৰা কৃপা নাথ সেৱকৰ মন পূৰি৷৷৪৩৷৷
পদ৷৷
নমো নমো মাধৱ বিধিৰ বিধিদাতা৷
তুমি জগতৰ গতি মতি পিতা মাতা৷৷
তুমি পৰমাত্মা জগতৰ ঈশ এক৷
একো বস্তু নাহিকে তোহ্মাত ব্যতিৰেক৷৷৫১৯৷৷
তুমি কাৰ্য্য কাৰণ সমস্ত চৰাচৰ৷
সুৱৰ্ণ কুণ্ডলে যেন নাহিকে অন্তৰ৷৷
তুমি পশুপক্ষী সুৰাসুৰ তৰু তৃণ৷
অজ্ঞানত মূঢ়জনে দেখৈ ভিন্ন ভিন্ন৷৷৫২০৷৷
তোমাৰেসে মায়ায়ে মোহিত সৰ্ব্বক্ষণে৷
তুমি আত্মা তোহ্মাক নজানে একোজনে৷৷৫৯
সমস্ত ভূতৰে তুমি আছা হৃদয়ত৷
তত্ত্ব নপাই তোহ্মাক বিচাৰে বাহিৰত৷৷৫২১৷৷
তুমিসে কেৱলে সত্য মিছা সৱে আন৷
জানি জ্ঞানীগণে কৰে হৃদয়ত ধ্যান৷৷
নমাগোহো সুখভোগ নলাগে মুকুতি৷
তোহ্মাৰ চৰণে মাত্ৰ থাকোক ভকতি৷৷৫২২৷৷
মুখে লৌক নাম মোৰ কৰ্ণে তৱ কথা৷
হৃদয়ত পাদপদ্ম থাকোক সৰ্ব্বথা৷৷
সজ্জনৰ সঙ্গ নুগুচোক সৰ্ব্বক্ষণে৷
এতেক প্ৰসাদ মাগো তোহ্মাৰ চৰণে৷৷৫২৩৷৷
শুনা যি কাৰণে আইলো গোচৰ তোহ্মাৰ৷৷
দেখি আছো তোহ্মাৰ বিৱিধ অৱতাৰ৷৷
সম্প্ৰতি ধৰিলা প্ৰভু যিটো নাৰীৱেশ৷
তাক দেখিবাক লাগি আইলো হৃষীকেশ৷৷৫২৪৷৷
যিটো নাৰীৱেশ ধৰি মুহিলা দানৱ৷৷
দেৱৰ অমৃত পান সাধিলা মাধৱ৷৷
সেহি নাৰীৱেশ দেখিবাক অভিলাষে৷
কৌতূহলে সভাৰ্য্যে আসিলো তযু পাশে৷৷৫২৫৷৷
ভৃত্য হেন জানি যদি মোক আছে দায়া৷
দেখায়ো আমাক কেনমত তিৰীমায়া৷৷
ভকতৰ মনোৰথ কৰিয়ো পূৰণ৷
হেন শুনি হাসি মাতিলন্ত নাৰায়ণ৷৷৫২৬৷৷
দৈত্যে নিলে অমৃত দেৱৰ দেখি ক্লেশ৷
সিকাৰণে শঙ্কৰ ধৰিলো নাৰীৱেশ৷৷
কামুকজনৰ তাত মহা কুতূহল৷
তুমি মহাযোগীৰ দেখিবে কোন ফল৷৷৫২৭৷৷
ঘোৰ নাৰীমায়া সৱ মায়াতে কুৎসিত৷
মহা সিদ্ধ মুনিৰো কটাক্ষে হৰৈ চিত্ত৷৷
দৰশনে কৰৈ তপ জপ যোগ ভঙ্গ৷
জানি জ্ঞানীগণে এড়ৈ কামিনীৰ সঙ্গ৷৷৫২৮৷৷
সিটো স্ত্ৰী-ৰূপক দেখিবা কোন কাজে৷
তুমি ভোল ভৈলে হাসিবেক সামৰাজে৷৷
এতেকেসে বোলো ক্ষমা কৰা পশুপতি৷
হেন শুনি হাসি হৰে হৰিত বদতি৷৷৫২৯৷৷
মহাযোগবলে শুদ্ধ কৰি আছো কায়া৷
ব্ৰহ্মময় দেখো কি কৰিবে পাৰৈ মায়া৷৷
দহি আছো মদনক আৰো শঙ্কা নাই৷
মাধৱে মাতিলা হাসি শঙ্কৰক চাই৷৷৫৩০৷৷
দেখাইবো তোহ্মাক আজি সেহি তিৰীৱেশ৷
এহি বুলি অন্তৰ্দ্ধান ভৈলা হৃষীকেশ৷৷
আগত নাহিকে হৰি ভৈলা কোন ভিতি৷
চতুৰ্ভিতি চান্ত হৰে পাৰ্ব্বতী সহিতি৷৷৫৩১৷৷
বিদূৰক লাগি হৰে চান্ত হুয়া থিয়৷
চাপৰি চাহন্ত নেত্ৰ বলাই সদাশিৱ৷৷
উঠন্ত বৈসন্ত মাত্ৰ কৰে উসমিস৷
কৈক গৈলা কৃষ্ণ একো নপান্ত উদ্দিশ৷৷৫৩২৷৷
এহিমতে চান্ত হৰে আকুলিত ভাৱে৷
ভণিল শঙ্কৰে গোৱিন্দৰ দুই পাৱে৷৷
শুনা সৰ্ব্বজনে মহাভাগৱত পদ৷
বোলা হৰি হৰি ডাকি খণ্ডোক আপদ৷৷৫৩৩৷৷
৷৷ তৃতীয় কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷ জয় জয় ৰাম জয় ছিৰীৰাম
জয় সনাতন হৰি৷৷৪৪৷৷
পদ৷৷ পাছে ত্ৰিনয়ন দিব্য উপবন
দেখিলন্ত বিদ্যমান৷
ফল ফুল ধৰি জকমক কৰি
আছে যত বৃক্ষমান৷৷
শিৰীষ সেউতী তমাল মালতী
লৱঙ্গ বাগী গুলাল৷
কৰবীৰ বক কাঞ্চন চম্পক
ফুলভৰে ভাগে ডাল৷৷৫৩৪৷৷
শেৱালি নেৱালী পলাশ পাৰলি
পাৰিজাত যুতি জাই৷
বকুল বন্দুলি আছে ফুলি ফুলি
তাৰো সীমা সংখ্যা নাই৷৷
কনৌৰ কনাৰী কদম্ব বাবৰি
নাগেশ্বৰ সিংহচম্পা৷
অশোক অপাৰ দৱনা মন্দাৰ
মণিৰাজ ৰাজচম্পা৷৷৫৩৫৷৷
কুন্দ কুৰুবক কেতেকী তগৰ
গন্ধে মোহে বহুদূৰ৷
গুটিমালী ভেণ্টি ৰাঙ্গল ৰেৱতী
মৰুৱা মধাই ধুস্তুৰ৷৷
চন্দন অগৰু দিব্য কল্পতৰু
দেৱদাৰু পদ্মবচি৷
প্ৰতি গাছে গাছে ভিণ্ডা বান্ধি আছে
সুৱৰ্ণ মাণিকে খচি৷৷৫৩৬৷৷
মণি মৰকত থলী নানা মত
দীপ্তি কৰৈ তাৰ কাছে৷
মহা মনোহৰ দীঘি সৰোৱৰ
তাৰ মাজে মাজে আছে৷৷
চাৰিও কাষৰে পৱাল বাখৰে
বান্ধিছে বিচিত্ৰ কৰি৷
বৈদূৰ্য্যৰ বাট ফটিকৰ ঘাট
মৰকত খাটখৰি৷৷৫৩৭৷৷
সুৱৰ্ণ কমল ভেট উতপল
ফুলি ফুলি আছে ৰঞ্জি৷
শোভে চক্রৱাক ৰাজহংস জাক
মৃণাল ভূঞ্জৈ উভঞ্জি৷৷
কোঢ়া কঙ্ক বক বিবিধ চটক
ভ্ৰমন্ত নিৰ্ভয় ভাৱ৷
অমৃত সমান জল কৰি পান
তেজৈ সুললিত ৰাৱ৷৷৫৩৮৷৷
চাৰিও পাৰত দিব্য পুষ্প যত
গন্ধে দশোদিশ ভাসে৷
অনেক ভ্ৰমৰে বেঢ়িয়া গুঞ্জৰে
মধুপান অভিলাষে৷৷
যত দিব্য পক্ষী ফল ফুল ভক্ষি
কাঢ়য় সুস্বৰ ৰাৱ৷
কুহু কুহু ধ্বনি কোকিলৰ শুনি
বহয় মলয়া বাৱ৷৷৫৩৯৷৷
৷৷ চতুৰ্থ কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷ এ হৰি নাৰায়ণ৷৷৪৫৷৷
পদ৷৷ হেন দিব্য উপবন দেখিলন্ত ত্ৰিনয়ন
দিব্য কন্যা এক আছে তাতে৷
কোটি লক্ষ্মী সম নোহে কটাক্ষে ত্ৰৈলোক্য মোহে
ভণ্টাখেৰি খেলে দুয়ো হাতে৷৷
তপ্ত সুৱৰ্ণৰ সম জ্বলৈ দেহা নিৰুপম
ললিত বলিত হাতপাৱ৷
চক্ষু কমলৰ পাসি মুখে মনোহৰ হাসি
সঘনে দৰশৈ কামভাৱ৷৷৫৪০৷৷
উৰ্দ্ধক ক্ষেপন্ত ভণ্টা কৰন্ত কটাক্ষ ছটা
লীলাগতি দেখাই ফুৰৈ পাক৷
সোলকৈ উচল খোপা খসৈ পাৰিজাত থোপা
বাম হাতে সম্বৰন্ত তাক৷৷
কৰ্ণত কুণ্ডল দোলৈ স্তন হলফল কৰৈ
গলে ৰত্নমালা ঝিকি পাৰে৷
সুৱৰ্ণ কঙ্কণ ধ্বনি কৰৈ ৰুণঝুন শুনি
প্ৰকাশৈ হৃদয়ে হেমহাৰে৷৷৫৪১৷৷
কণ্ঠে লোলে সাতসৰী লয়লাসে কাঢ়ে ভৰি
আগবাঢ়ি পাছ গুচি যান্ত৷
পিন্ধি শাড়ী খোণ্টাজালি যেন মৈৰা কৰৈ চালি
হৰক কটাক্ষ কৰি চান্ত৷৷
দৰশান্ত কাষ পিষ্ঠি ক্ষণোহো সমুখ দৃষ্টি
চাহি লাজে যান্ত চক্ষু মুদি৷
ভ্ৰমন্ত অনেক ভাৱে উৰুৱাৱৈ বস্ত্ৰ বাৱে
উচ কুচকুম্ভ হোৱে উদি৷৷৫৪২৷৷
কঙ্কালে কিঙ্কিণী বাজে চৰণ কমল মাজে
ৰত্নৰ নূপুৰ ৰুণঝুন৷
হালৈ অতি মধ্যদেশ সংসাৰ মোহিনী বেশ
একো অঙ্গে নাহি খতিখুণ৷৷
মুখ চন্দ্ৰ সম শোভে পদ্মৰ সুৰভি লোভে
বেঢ়ি মধুকৰে কৰৈ ৰোল৷
শৰীৰৰ লাস বেশ নেত্ৰৰ কটাক্ষ ঠেস
দেখি শম্ভু আতি ভৈলা ভোল৷৷৫৪৩৷৷
পূৰ্ব্ব শত্ৰু হেন জানি কামদেৱে বাণ হানি
মনক মৰ্দ্দিল মহেশৰ৷
নাহি শ্ৰুতি বুদ্ধি জ্ঞান কামানলে দহে প্ৰাণ৭৪
লাজ কাজ এড়িলা শঙ্কৰ৷৷
সৱে যোগ ধ্যান গৈল কন্যাক মাতিবে লৈল
প্ৰাণেশ্বৰী চাপ মোৰ পাশ৷৷
আষাৰেক মাত মোক জন্মৰ সফল হৌক
দেখি থাকো তোৰ লয়লাস৷৷৫৪৪৷৷
আৰ কি তোহ্মাত বাজ মোক্ষতো নাহিকে কাজ
আৰ কোন ছাৰ স্বৰ্গসুখ৷
তুমি বিনা নাহি আন তুমি মোৰ যোগ ধ্যান
থাকিবো তোহ্মাৰ চাই মুখ৷
নকৰ মানিনী মান মদনে দহৱে প্ৰাণ
বোল বান্ধৈ আশ্বাস আমাক৷
বোলন্ত অনেক বোল কন্যাতেসে হুয়া ভোল
পাসৰিল পাশতে উমাক৷৷৫৪৫৷৷
যত আছে ভূতগণ কাহাতো নেদন্ত মন
কেৱল কন্যাত মাত্ৰ হিয়া৷
স্বামীৰ দেখিয়া ভাৱ হাসন্ত পাৰ্ব্বতী মাৱ
চাপৰি মুখত বস্ত্ৰ দিয়া৷৷
আনো যত অনুচৰ বৈলখিল নিৰন্তৰ
শঙ্কৰৰ দেখি হেন কাম৷
শুনা সমজ্যাৰ লোক কলিত সুমতি হোক
ডাক ছাড়ি বোলা ৰাম ৰাম৷৷৫৪৬৷৷
৷৷ পঞ্চম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
দেহু দেখা ৰাম নয়ন ভৰি চাঞো৷
অৰুণ পাৱৰ বালাই লৈয়া মৰি যাঞো৷৷৪৬৷৷
পদ৷৷
শুক নিগদতি শুনিয়োক ৰাজা পাছে৷
হৰক নমাতি কন্যা এহিমতে আছে৷৷
ভণ্টা খেড়ি খেলন্তে হাতৰ পৰা উড়ি৷
গৈল বেগে গুটি কতো দূৰক উফৰি৷৷৫৪৭৷৷
তাক খেদি যান্তে কন্যা বেগ ধৰি ধাই৷
কটিৰ বসন বায়ু নিলে উন্ধৱাই৷৷
ভৈল তনু উদাস বেকত গুপ্ত অঙ্গ৷
লাজে আণ্ঠু সাৱটি কৰন্ত অঙ্গ ভঙ্গ৷৷৫৪৮৷৷
হুয়া কুজী জুমুৰী অঙ্কক হাতে ঢাকি৷
লাজে চকু মুদি কতো অধোমুখে থাকি৷৷
আঁৰ হুইবে লাগি ওচৰত নাহি গাছ৷
হাস্য কৰি কতো টেৰ কৰি চান্ত পাছ৷৷৫৪৯৷৷
দৰশান্ত ভাৱ শঙ্কৰৰ মোহ হেতু৷
দেখিলা কন্যাৰ গুপ্ত অঙ্গ বৃষকেতু৷৷
ভৈলন্ত বিমোহ মন মদনে দহয়৷
পাৰ্ব্বতীক লাগি এড়িলন্ত লাজ ভয়৷৷৫৫০৷৷
বহ্নিৰ সংযোগে যেন উথলিল ঘৃত৷
দুঃসহ মদন শৰে জৰ্জ্জৰিত চিত্ত৷৷
একো নেদেখন্ত কামাতুৰ ভৈলা বৰ৷
কন্যাক ধৰিবে লাগি দিলেক লৱৰ৷৷৫৫১৷৷
খটমট কৰি বাজে গলে মূণ্ডমাল৷
কঙ্কালৰ সুলকি পৰিল বাঘছাল৷৷
ভৈলন্ত উলঙ্গ তাকো নচান্ত চাপৰি৷
দেখি পলাইবাক লৈলা কন্যায়ো লৱৰি৷৷৫৫২৷৷
হাসি লাজে আঁৰ হোন্ত ইগাছে সিগাছে৷
ভোল হুয়া শঙ্কৰো খেদন্ত পাছে পাছে৷৷
হস্তিনীক যেন মত্ত হস্তী যায় খেদি৷
পলান্ত সুন্দৰী শঙ্কৰক লাগ নেদি৷৷৫৫৩৷৷
প্ৰাণ যায় শঙ্কৰৰ কাম উতপাতে৷
মহাবেগে খোপাত ধৰিলা বামহাতে৷৷
ৰহ প্ৰাণেশ্বৰী বুলি কৰি আলিঙ্গন৷
মহাকাম ভোলে দিলা মুখত চুম্বন৷৷৫৫৪৷৷
আৰিমুৰি কৰৈ কন্যা নথাকৈ থমকি৷
বাহুৰ মাজৰ পৰা পড়িল হুসকি৷৷
দুনাই লৱড় দিল বিমুকুত কেশে৷
পাছত খেলন্ত হৰে উলঙ্গত বেশে৷৷৫৫৫৷৷
পাকত আন্তৰি যান্ত শৰীৰ দেখাই৷
কতো আঁৰ হোন্ত কন্যা হাসি মুচুকাই৷৷
কতো ঘন তনভাৰ ছলে দেখাই যান্ত৷
ৰহ প্ৰাণেশ্বৰী বুলি শঙ্কৰে চেঞ্চান্ত৷৷৫৫৬৷৷
নাহি শ্ৰুতি বুদ্ধি যেন বাতুল লক্ষণ৷
নাৰীময় দেখন্ত সমস্তে বৃক্ষগণ৷৷
দাৰুণ মদন বাণে কৰৈ লটিঘটি৷
কন্যা বুলি ধৰিলন্ত বৃক্ষক সাৱটি৷৷৫৫৭৷৷
৷৷ ষষ্ঠ কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
ইবাৰ কৰুণাময় নকৰা নৈৰাশ৷
ছোড়া মায়া কৰা দয়া ভৈলো তযু দাস৷৷৪৭৷৷
পদ৷৷
ইবাৰ নেৰস প্ৰাণেশ্বৰী যাইবি কই৷
চেঞ্চান্ত বিস্মৃতি কামবাণে মূৰ্ছা গই৷৷
হৰস বদনে বান্ধৈ দিয়ো মোক চুমা৷
কৰা আলিঙ্গন কি কৰিতে পাৰে উমা৷৷৫৫৮৷৷
কিয়নো নেদস প্ৰাণেশ্বৰী মোক লাগ৷
যেহি লাগে সেহি দিবে পাৰো মোত মাগ৷৷
কৈলাসৰ পাতিবো তোহোঁকঅধিকাৰী৷
সেৱা কৰি থাকিবে যতেক দিব্যনাৰী৷৷৫৫৯৷৷
নকৰিবো দ্ববাদ নপাৰিবো গালি৷
ময়ো দাস তোহ্মাৰ থাকিবো আজ্ঞা পালি৷৷
তোহ্মাৰেসে কৰি দিবো পাৰ্ব্বতীক চেড়ী৷
আউৰ যে নযাস প্ৰাণেশ্বৰী মোক এড়ি৷৷৫৬০৷৷
দেখিবে নৱাৰা যেৱে আহ্মাৰ কুৱেশ৷
জটাকো মুণ্ডাঞো তেৱে কৰিয়ো আদেশ৷৷
সৰ্প গুচাই পিন্ধো আনি দিব্য অলঙ্কাৰ৷
মুণ্ডমালা গুচাই আঁৰো গলে হেমহাৰ৷৷৫৬১৷৷
বাঘছাল এড়ি পিন্ধো দেৱাঙ্গবসন৷
ভষ্ম গুচাই গাৱে ঘষো অগৰু চন্দন৷
যেহি লাগে বোল বান্ধৈ সৱে মঞি কৰো৷
মুখ চাই নমাত সম্যকে আতে মৰো৷৷৫৬২৷৷
কতনো কৰিলো তোৰ ঘোৰ অপৰাধ৷
এভো যেন কৰ বান্ধৈ বচন নবাধ৷
দান্তে খেৰ কামোৰো সাৱট হাত মেলি৷
তোৰ মোৰ হৌক ক্রীড়া কৌতুহল কেলি৷৷৫৬৩৷৷
স্ত্ৰী বুলি বৃক্ষক চুম্বন্ত আঙ্কোৱালি৷
দেখিয়া হাসন্ত নাৰীৰূপে বনমালী৷
অনন্তৰে হৰে চক্ষু মেলি চাইলা পাছে৷
দেখন্ত নোহন্ত কন্যা ধৰি আছে গাছে৷৷৫৬৪৷৷
তাক এড়ি সুন্দৰীক খেদন্ত দুনাই৷
যেন মত্ত হস্তী হস্তিনীক খেদি যায়৷৷
লাগ নেদি ৰমণীও পলান্ত লৱড়ি৷
মহাবেগে শঙ্কৰে খেদন্ত ভৰি ভৰি৷৷৫৬৫৷৷
নযায় নুপুহায় মদনৰ উতপাতে৷
পাইলো পাইলো বুলি কতো চাব দেন্ত হাতে৷৷
অঙ্গুলিৰ আগে যেন চোৱৈ উচকুচ৷
আন্তৰন্ত কন্যা হৰ পড়ি যান্ত মূছ৷৷৫৬৬৷৷
পুৰাতন শত্ৰু কামদেৱে ছিদ্ৰ পাই৷
প্ৰহাৰন্ত পুষ্পবাণ দুনাই দুনাই৷৷
মদনৰ শৰে হৰ হৃদয়ত ফুটি৷
মহাদুঃখে মাটিত পাড়ন্ত লোটা লুটি৷৷৫৬৭৷৷
কতো উঠি কন্যাক কৰন্ত কাউবাউ৷
আঙ্গুলি মুখত কৰো পালটিয়া চাউ৷৷
তোৰেসে নিমিত্তে কৰে মদনে দগধ৷
মই যেৱে মৰোঁ তোত লাগিবেক বধ৷৷৫৬৮৷৷
মহাপাপ প্ৰাণীবধ তাকো শঙ্কা নাই৷
কোননো সাধিবি স্বৰ্গ আহ্মাক মৰাই৷৷
এভো পাশ চাপ আসি কৰো আলিঙ্গন৷
তোহোৰ সফল হৌক এ নৱ যৌৱন৷৷৫৬৯৷৷
নেদেখয় কেৱে বান্ধৈ কিয় কৰ লাজ৷
নাহি আন পুৰুষ নিৰ্জ্জন বন মাজ৷
তই যেৱে নাসস আপুনি চাপো কোল৷
এহি বুলি লাসে লাসে যান্ত হুয়া ভোল৷৷৫৭০৷৷
৷৷ সপ্তম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
প্ৰাণ হৰি নেয় বুলি ডাক ছাড়ে ত্ৰিপুৰাৰি৷
হৰক মুহিয়া যান্ত মোহন মুৰাৰি৷৷৪৮৷৷
পদ৷৷
দেখি হাসি সুন্দৰী পলান্ত লাগ নেদি৷
নযা নযা বুলি বৃষধ্বজে যান্ত খেদি৷৷
গিৰি গুহা বন নদ নদী সৰোৱৰ৷
খেদিয়া ফুৰন্ত হৰে দ্বীপ দ্বীপান্তৰ৷৷৫৭১৷৷
আছে ঋষিগণৰ আশ্ৰম যত যত৷
পলান্তে খেদন্তে দুয়ো প্ৰৱেশিলা তাত৷৷
মদনৰ পীড়াত এড়িলা হৰে লাজ৷
খেদিয়া ফুৰন্ত আশ্ৰমৰ মাজে মাজ৷৷৫৭২৷৷
আউল জাউল হুয়া চক্ষু ঢাকৈ জঁটে৷
বিৱস্ত্ৰে কন্যাক হৰে খেদে উলঙ্গতে৷৷
দেখি ঋষি পত্নীগণে হাসৈ নিৰন্তৰে৷
কেহো মুখে বস্ত্ৰ দিয়া পশৈ অভ্যন্তৰে৷৫৭৩৷৷
উন্মত্ত পাগল কিনো ভৈলা মহাদেৱ৷
কেনমতে আঙ্ক সুৰাসুৰে কৰে সেৱ৷৷
উলঙ্গতে খেদন্ত কাহাৰ বউ জীউ৷
লাজ কাজ মৰ্য্যাদা এড়িল সদাশিউ৷৷৫৭৪৷৷
এহি বুলি জুমাজুমি হাসৈ সৱে সখী৷
ঋষিগণো শঙ্কৰক কামাতুৰ দেখি৷৷
বিষ্ণু বিষ্ণু স্মৰি সৱে চপৰাইলা মাথ৷
কিনো বিপৰ্য্যয় ভোল ভৈলা গৌৰীনাথ৷৷৫৭৫৷৷
কোহোঁ বোলে শঙ্কৰৰ কোনে মায়া বুজা৷
পাদ্য অৰ্ঘ্য দিয়া আগবাঢ়ি কৰো পূজা৷৷
এহি বুলি উঠি যান্ত কতো ঋষিগণ৷
লৱড়ন্তে কৰযোড়ে বোলন্ত বচন৷৷৫৭৬৷৷
তুমি চৰাচৰ গুৰু জগতৰ বাপ৷
সৰ্ব্বজান হুয়া আৱে কৰা হেন পাপ৷৷
ক্ষেণেক বিশ্ৰাম কৰা আহ্মাৰ থানত৷
যতেক বোলন্ত মানে নপশৈ কাণত৷৷৫৭৭৷৷
কামিনী হৰিলে চিত্ত কামে ভৈলা ভোল৷
নুশুনন্ত শঙ্কৰে ঋষিৰ মাতবোল৷৷
ৰমণীৰ পাছে পাছে ফুৰন্ত লৱড়ি৷
গাৱ দেখাই সুন্দৰী পলান্ত ভৰি ভৰি৷৷৫৭৮৷৷
নপাৱন্ত লাগ তান নাহি সুখ শান্তি৷
খেদন্তে খেদন্তে হৰ ভৈলা হাৰাশাস্তি৷৷
উগুল থুগুল মন মদনে বিকল৷
বহিবে লাগিল শঙ্কৰৰ বিন্দুজল৷৷৫৭৯৷৷
হস্তিনীক খেদন্তে হস্তীৰ যেন স্ৰৱৈ৷
যেন গিৰি শিখৰৰ গেৰু ধাৰা বৱৈ৷৷
এহিমতে শঙ্কৰৰ বিন্দু যাই পড়ি৷
দেখি ঋষিগণো আন্তৰিল তাঙ্ক এড়ি৷৷৫৮০৷৷
পিঠি দিয়া কতো সুমৰন্ত হৰি ৰাম৷
মহাযোগী শঙ্কৰ আহান হেন কাম৷৷
এহি বুলি ঋষিগণ গৈলা ঘৰাঘৰি৷
সুমৰিয়া হৃষীকেশ ৰাম কৃষ্ণ হৰি৷৷৫৮১৷৷
৷৷ অষ্টম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
এ হৰি কি প্ৰাণ হৰি পশিলো শৰণে৷
কৰা কৃপা নাথ মোক অৰুণ চৰণে৷৷৪৯৷৷
পদ৷৷
যৈত যৈত শঙ্কৰৰ বিন্দু পৰি গৈল৷
ভূমি গুচি তেখনে সুবৰ্ণময় ভৈল৷৷
যেহি বৃক্ষ লতাক বিন্দুৰ ছটা ছোৱে৷
কাষ্ঠ গুচি তেখনে সুৱৰ্ণময় হোৱে৷৷৫৮২৷৷
তথাপি খেদন্ত হৰ হুইয়া উলঙ্গত৷
পাক ফুৰি পাইল গৈয়া বৈকুণ্ঠ নিকট৷৷
পড়িয়া আণ্টাইল যেৱে বিন্দু আছে যত৷
তেৱেসে চেতন ভৈল হৰৰ গাৱত৷৷৫৮৩৷৷
চাপৰি চাহন্ত ছাল নাহিকে কটিত৷
লাজে অধোমুখ হুইয়া বসিল মাটিত৷৷
পাছে ব্ৰহ্মজ্ঞান চিন্তি চিত্ত স্থিৰ কৰি৷
নাক কাণ ছুইয়া সুমৰন্ত ৰাম হৰি৷৷৫৮৪৷৷
মদনৰ পীড়াক এড়িয়া মহাযোগী৷
ব্যাধিৰ সকাশ পাইলা যেন চিৰৰোগী৷৷
গ্ৰহ গুচি গৈলে যেন স্বস্থ হোৱে বাউল৷
মনত গুণন্ত বসি জগতৰ ৰাউল৷৷৫৮৫৷৷
মোৰ কাজে আজি হসুৱাইলো ত্ৰিভুৱন৷
কেনমতে পতিয়াইবো পাৰ্ব্বতীৰ মন৷৷
বুলিবেক ফুৰিলা কাহাৰ নাৰী সঙ্গে৷
গৃহত পশিৱে বান্ধৈ নেদিবন্ত খঙ্গে৷৷৫৮৬৷৷
লঘু ভৈলো মাধৱৰ নুগুনিলো হাক৷
উমাৰ আগত চাটু বুলিলো কন্যাক৷৷
এৱে কেনমতে তান আগে হৈবো থিয়৷
কৰন্ত অশেষ চিন্তা দেৱ সদাশিৱ৷৷৫৮৭৷৷
বিচাৰি চাহিলে দোষ নাহিকে আহ্মাৰ৷
যাৰ মায়া পাশে বদ্ধ সমস্ত সংসাৰ৷৷
হেন হৰি মুহিলা আপুনি নাৰী হুই৷
আত অনুশোচ আৱে কৰো কোন মুই৷৷৫৮৮৷৷
কটাক্ষতে স্ৰজন্ত ব্ৰহ্মাণ্ড কোটি কোটি৷
এগোটা ডিম্বৰ মঞি ৰুদ্ৰ এক গুটি৷৷
যাহাৰ অঙ্গত চৰাচৰ ভৈল বাজ৷
হেন হৰি মুহিলা ইহাত কোন লাজ৷৷৫৮৯৷৷
বিষ্ণুৰ আগত মঞি পৰম অজ্ঞানী৷
জিনিলো মায়াক বুলিলোহো গৰ্ব্ববাণী৷৷
ইসে অহঙ্কাৰে কৰে হৃদয়ত তাপ৷
হৰি হৰি স্মৰণে খণ্ডোক ইটো পাপ৷৷৫৯০৷৷
এহি বুলি মৌন ভৈলা দেৱতা ঈশান৷
কৰিবে লাগিলা মনে মাধৱক ধ্যান৷৷
শুনা সৰ্ব্বজন মন কৰা উপশাম৷
পাতক ছাড়োক ডাকি বোলা ৰাম ৰাম৷৷৫৯১৷৷
৷৷ নৱম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷ বান্ধৱ মাধৱ দেৱ হৰি৷
কৰা কৃপা দোষ ক্ষমা কৰি৷৷৫০৷৷
পদ৷৷
অনন্তৰে দেৱহৰি দুনাই নিজৰূপ ধৰি
শঙ্কৰৰ আগে উপসন৷
মুখে কৰি অল্পহাসি হৰক সম্বোধি আসি
বুলিলন্ত প্ৰশংসা বচন৷৷
শুনা শুনা শূলপাণি জানো তুমি মহাজ্ঞানী
তৰিলা দুস্তৰ মায়া ঘোৰ৷
তুমিসে তত্ত্বক জানা নাহি আৰ তুমি বিনা
আৱৰ পৰম প্ৰিয় মোৰ৷৷৫৯২৷৷
শুনা শুনা জ্ঞানশালী তোহ্মাৰেসে বাক্যপালি
দেখাইলো দুস্তৰ স্ত্ৰী-মায়া৷
আত নকৰিবা খেদ কিঞ্চিতো নাহিকে ভেদ
তোমাৰে আমাৰে একে কায়া৷৷
শুনা ভূতনাথ হৰ তুষ্ট হুয়া দেঞো বৰ
হৌক মায়া তোমাৰ অধীন৷
সুখে থাকি নিজ থানে মহাকল্প অৱসানে
মোহোৰ শৰীৰে যাইবা লীন৷৷৫৯৩৷৷
এহি বুলি বনমালী শঙ্কৰক আঙ্কোৱালি
সমজ্যাক নিলন্ত সাদৰি৷
কৰিলন্ত সতকাৰ দিব্য বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰ
পাৰ্ব্বতীক দিলা মান্য কৰি৷৷
আনো যত ভূতগণ তুষিয়া সৱাৰো মন
কৰিলন্ত যথোচিত কাম৷
পাছে হৰে মহাতুষ্টি পাৰ্ব্বতী সহিতে উঠি
দণ্ডৱতে কৰিলা প্ৰণাম৷৷৫৯৪৷৷
বিষ্ণুত মেলানি মাগি লড়িলা গৃহক লাগি
ভাৰ্য্যায়ে সহিতে শূলধৰ৷
চড়িয়া বৃষভ ৰথে শীঘ্ৰে আকাশৰ পথে
আৰোহিলা কৈলাস শিখৰ৷৷
বসিল সমাজ পাতি বোলন্ত উমাক মাতি
আপুনি দেখিলা প্ৰাণজায়া৷
ভৈলোহো বাতুল প্ৰায় মোৰ শ্ৰুতি বুদ্ধি নাই
কিনো নকৰিলে বিষ্ণুমায়া৷৷৫৯৫৷৷
মঞি জগতৰ পতি মোৰে হেন ভৈলা গতি
আন কোন থিৰ হৈবে আত৷
হেন জানা স্বৰূপত চৰাচৰ আছে যত
সৱে বন্দী বিষ্ণুৰ মায়াত৷৷
সহস্ৰ বৎসৰ মানে আছিলোহো যোগধ্যানে
দেখি তুমি পুছিলা আহ্মাক৷৷
গাৱে ভষ্ম জঁটা ধৰি অনেক তপস্যা কৰি
আউৰ তুমি আৰাধাহা কাক৷৷৫৯৬৷৷
এড়ি লোভ ক্রোধ কাম কাহাৰ জপাহা নাম
আৱৰ আছন্ত কোন দেৱ৷
তোহ্মাক কহিলো আমি আছন্ত জগত স্বামী
সুৰাসুৰে যাক কৰৈ সেৱ৷৷
প্ৰত্যক্ষে দেখিলা আজি যাহাৰ মায়াত বাজি
মোহ হুইয়া এড়িলোহো লাজ৷
কামবাণে ভৈলো আউল চেঞ্চাই ফুৰো যেন বাউল
হসুৱাইলো বৈকুণ্ঠ সমাজ৷৷৫৯৭৷৷
কপট যুৱতী বেশে মুহিলন্ত হৃষীকেশে
পাসৰিলো তোহ্মাক পাশত৷
কন্যাক ফুৰিলো খেদি গিৰি গুহা বন নদী
অনেক ঋষিৰ আশ্ৰমত৷৷
নেদেখিলে কৈৰ লোক কোনে নহাসিলে মোক
লঘু হুইবে নথাকিলে ঠাই৷
এভো মোৰ কাম্পৈ হিয়া হেন জানি প্ৰাণপ্ৰিয়া
হৰিৰ মায়াত বড়া নাই৷৷৫৮৯৷৷
যত দেখা চৰাচৰ হৰিময় নিৰন্তৰ
হৰিত পৃথক কেহো নোহে৷
যিজন ভকতিহীন সি দেখে হৰিক ভিন্ন
হৰিৰ মায়ায়ে তাক মোহে৷৷
হৰিসে পৰম দেৱ হৰিকেসে কৰো সেৱ
স্ৰজন্তা পালন্তা দেৱ হৰি৷
হৰিনাম হিয়ে ধৰি হৰিনাম সদা স্মৰি
তেৱেসে হৰিৰ মায়া তৰি৷৷৫৯৯৷৷
হেন জানি তুমি দেৱী হৰিৰ চৰণ সেৱি
এৰা লোভ মোহ ক্রোধ কাম৷
নকৰিয়ো জন্ম বৃথা শুনা সদা হৰিকথা
কৰিয়ো কীৰ্ত্তন হৰিনাম৷৷
হৰিৰ চৰণ মনে চিন্তিয়োক সৰ্ব্বক্ষণে
কৰিয়ো ভকতি ভালমতে৷
তেৱেসে সংসাৰ তৰি হৰিৰ প্ৰসাদে গৌৰী
পাইবা গতি মোহোৰ লগতে৷৷৬০০৷৷
৷৷ দশম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷ জয় কৃষ্ণ বোল নৰ মুখে৷
বৈকুণ্ঠে প্ৰয়াণ কৰ সুখে৷৷৫১৷৷
পদ৷৷ শঙ্কৰ হেন বাণী পাৰ্ব্বতী গোসানী শুনি
আনন্দতে শিহৰাইলা গাৱ৷
উঠি কৰযোড়ে গৌৰী ফুৰি প্ৰদক্ষিণ কৰি
নমিলা শিৱৰ দুই পাৱ৷৷
তুমি প্ৰভু সৰ্ব্বজান দিলা মোক দিব্যজ্ঞান
সাৰ্থক তোমাৰ মঞি জায়া৷
কিনো ভাগ্যৱতী আমি তোহ্মাৰ প্ৰসাদে স্বামি
তৰিবো দুস্তৰ ঘোৰ মায়া৷৷৬০১৷৷
আৱেসে জানিলো সাৰ ভকতিত পৰে আৰ
নিস্তাৰ কৰন্তা আন নাই৷
মিছাতেসে মূঢ়জনে খপে আলজাল মনে
হৰিনামে মোক্ষপদ পাই৷৷
আৰ চিন্তা নাই মোৰ তৰিবো সংসাৰ ঘোৰ
কৌতূহলে হৰিনাম নাৱে৷
এহি বুলি পাছে গৌৰী হৰিত ভকতি কৰি
থাকিলন্ত কতোদিন মাৱে৷৷৬০২৷৷
শুক মুনি নিগদতি শুনিয়োক কুৰুপতি
কহিলোহো হৰিৰ চৰিত৷
কপট যুৱতী বেশে যেনমতে হৃষীকেশে
মুহিলন্ত শঙ্কৰৰ চিত্ত৷
দৈত্যৰ মুহিয়া মন যেন মতে নাৰায়ণ
ভুঞ্জাইলা অমৃত দেৱতাক৷
পুছিলা যতেক মানে কহিলো তোমাৰ থানে
সাৱশেষে কৃষ্ণৰ কথাক৷৷৬০৩৷৷
অকপটে যিটোজনে শুনে ভণে একমনে
শুনিয়োক তাৰ যেন ফল৷
খণ্ডয় চৌষষ্ঠি ৰোগ মিলৈ আসি যত ভোগ
মনোৰথ পূৰয় সকল৷৷
সমস্ত পাপক বাধি আপুনাৰ মোক্ষ সাধি
এক কোটি পুৰুষ উদ্ধাৰে৷
কহো মঞি স্বৰূপত নাহি আন সংসাৰত
হৰিকথা শ্ৰৱণত পৰে৷৷৬০৪৷৷
পৰীক্ষিত হেন জানি চিন্তিয়োক চক্রপাণি
হৰিৰ কথাত কৰা ৰতি৷
সংহৰিয়ো আন কাম জপিয়ো হৰিৰ নাম
ইহ পৰলোকে হৰি গতি৷৷
অশ্বাশ্বত মৰ্ত্ত্য লোক জন্মৰ সফল হোক
কৰিয়োক হৰিত ভকতি৷
আৰ যেহি মানে লাগে পুছিয়োক মোৰ আগে
কহোঁ কৃষ্ণ কথাক সম্প্ৰতি৷৷৬০৫৷৷
নমো নমো দামোদৰ সংসাৰৰ বিঘ্নহৰ
ভকত অভয় দাতা দেৱ৷
ভাগৱত পদ ছৱি ৰচিল শঙ্কৰ কবি
কৃষ্ণৰ চৰণে কৰি সেৱ৷৷
শুনিয়োক সাধুলোক নিন্দা নুবুলিবা মোক
যদি দেখা পদত দূষণ৷
আমি জগতৰে শিষ্য জানি কৰা বিমৰিষ
মহন্তৰ ক্ষমাসে ভূষণ৷৷৬০৬৷৷
কৃষ্ণে দিল যেন মতি যেন ৰড়ে সৰস্বতী
বিৰচিলো সেহি অভিপ্ৰায়৷
যতেক চটক দেখা যাৰ যেনমত পাখা
তাৰ অনুৰূপেসে উড়ায়৷৷
শুনা সৰ্ব্বজন তত্ত্ব ইটো মহাভাগৱত
তিনিও লোকত সাৰোত্তৰ৷
যত মহাযজ্ঞ দান কোটি কোটি তীৰ্থস্নান
কেহো আৰ নপাৱে ওচৰ৷৷৬০৭৷৷
কৃষ্ণকথা যিবা ভণে যিবা শুনে এক মনে
যমৰ ভাৱনা কৰৈ চূৰি৷
পুৰুষ উদ্ধাৰ কৰি সংসাৰ সাগৰে তৰি
অন্তকালে যাইবে বিষ্ণুপুৰী৷৷
শঙ্কৰে ৰচিলা গীত আপুনাৰ চিন্তা হিত
শুনা সমজ্যাৰ যত জন৷
এড়ি আলজাল কাম ডাকি বোলা ৰাম ৰাম
সমাপত মহেশমোহন৷৷৬০৮৷৷
৷৷ হৰমোহন সমাপ্ত৷৷৮৷৷