আই (ৰশ্মিতা কাশ্যপ বৰা)

আয়তীৰ উৰুলীত সুৰ টানি

আইতাই আঁকিছিল

এটা ৰঙা বেলি

আৰু এটা তেজাল বাট৷

ঠিক সেইদিনাই তেওঁ খুলি থৈছিল নিজক

হেৰুৱাইছিল নিজৰ ঠিকনা

আৰু উচুপনিৰ গাত ভেজা দি

থিয় হৈছিলগৈ,

দেউতাৰ মেৰুদণ্ডৰ ছাঁত৷

পৰিচয়ৰ অভাৱ কাহানিও নাছিল তেওঁৰ…..

বোৱাৰী, পত্নীৰ পৰা অমুকৰ মাকলৈ৷ ৷

অথচ অহৰহ নিজক হেৰুৱাইও

খলপা খলপে সাজিছিল তেওঁ

মোৰ মেৰুদণ্ডৰ সাঁচবোৰ…..

তেওঁৰ দুহাতত ধৰিয়েইটো মই শিকিছিলো,

ৰাস্তাৰ শিল গণাৰ সলনি