এৰাবাটৰ সোঁৱৰণি সৰাপাত বুটলি – দেৱজিৎ শইকীয়া

ডাকোৱালে দিয়া চিঠিখনেই ভাল আছিল
ঠিকনাটো মোৰ আছিল
আখৰত আবেগবোৰ জিলিকি উঠিছিল৷

দূৰণিবটীয়া ৰঙাবাছখনো ভাল আছিল
শিমলুতলত ৰ’লে
আপোন কোনোবা আহিছে বুলি
মনটো ঢাপলি মেলিছিল৷

লুংলুঙীয়া শিলৰ আলিটোয়েই ভাল আছিল
চাইকেলৰ শব্দত
নেদেখাজনেও ভাল নে তোৰ বুলি
চিঞৰি খবৰটো লৈছিল৷

নঙলা দিয়া দীঘল পদূলীৰ
খেৰৰ পঁজাটোৱেই ভাল আছিল
চোতালত বহি জোনাকত
ডেকা বুঢ়া সকলোৱে
সুখদুখৰ দুটা কথাকে পাতিছিল৷

এতিয়া কংক্ৰিটৰ পৃথিৱীত
ব্যস্ততাৰ অজুহাতত
সময়বোৰ সলনি হ’ল…..
যন্ত্ৰৰ মাজত যন্ত্ৰনাত
হৃদয়ৰ আবেগবোৰো
ধূসৰ জোনৰ দৰেই অকলশৰে
ধূলিময় আকাশৰ কৰবাত ওলমি ৰ’ল৷