দেৱাই

ණ শান্তনু চাংমাই

বিহুৰ সময়ত সততে গুৰুত্ব নিদিয়া বহুতো কথাৰ মাজৰে এষাৰ হৈছে- গাৰ বিষ। হয়, Joint Pain, ডিঙি, কঁকাল, বাউসী, মূৰৰ বিষ, এইবোৰৰ পৰা বহুতেই বিহুৰ দিনকেইটাত আৰু পিছত বৰ কষ্ট পায়।

নাপাবও বা কিয়?

গোটেই বছৰটো আৰামী-চকীত বহি, বিছনাত উবুৰি খাই ফেচবুক কৰাৰ পিছত বিহুটি আহিলে ঐ বুলি উৰাই ঘূৰাই দিয়ক বিহু নাচি, কঁকাল ভাঙি, দিয়ক চিঞৰি চিঞৰি বিহুগীত গাই… ! বিহু নাচৰ কোবত কঁকালৰ বিষ, গীতৰ কোবত ডিঙিৰ মাত বহি যোৱাৰ বিষ, ঢোলটো কান্ধত ওলোমাই লৈ ফুৰাৰ বিষ…

এই ফুৰফুৰীয়া বিষবোৰৰ পৰা উপশম পোৱাৰ উপায়?

আছে, আছে… ঈশ্বৰ ইমান নিৰ্দয় নহয়, আৰু আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলো সিমান “উল্লু ডা পঠ্ঠা” নাছিল দিয়ক।

গাৰ বিষ মাৰিবৰ বাবেই অসমীয়া প্ৰায়বিলাক জনজাতি আৰু উপ জনজাতিসকলৰ মাজত আছে উপশম পোৱাৰ “দেৱাই”। আপোনালোকৰ বহুতে হয়তো ব্যৱহাৰ কৰি পাইছে, বহুতেই পোৱা নাই, আৰু বহুতে পাইও নাই পোৱা বুলি ক’ব বিচাৰিব (অৱশ্যে ডেট ইজ এনাদাৰ মেটাৰ)।

এনে ধৰণৰ দেৱাইবোৰ সাধাৰণতে জুলীয়া হয় (ন’ট পনীয়া) আৰু “নেচাৰেল” ৰং আৰু “ইনগ্ৰেডিয়েন্ট” দি হে তৈয়াৰ কৰা হয়। গতিকে আপোনাৰ “চাইড এফেক্ট” টো নহয়েই, বৰঞ্চ আপোনাৰ বিষৰ উপশমৰ লগে লগে আপুনি পুনৰ এপাক বিহু নাচিবলৈ “এগেইন” সাজু হৈ যাব পাৰিব।

নামবোৰ নকওঁ (কাৰণ আই এম ন’ট এন এম.আৰ.)। বেলেগ বেলেগ ঠাইত বেলেগ বেলেগ “দেৱাই” পোৱা যায়। সেয়েহে, এইবাৰ বিহুত নিশ্চয়কৈ “ট্ৰাই” কৰক এই আপুৰুগীয়া “ৰেচিপি”ৰে নিৰ্মাণ হোৱা “দেৱাই”বোৰ আৰু নিজৰ শৰীৰটো “ফিট এণ্ড ফাইন” কৰি ৰাখক।