নৱম খণ্ড: বলিছলন

৷৷ নৱম খণ্ড৷৷

৷৷ বলিছলন ৷৷

৷৷ প্ৰথম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷

বোলা ৰাম ৰাম ভাৱিয়ো ৰাম ৰাম৷

পৰম মধুৰ বাণী লৈতে অনুপাম৷৷৫২৷৷

পদ৷৷

শুক মুনি বদতি শুনিয়ো পৰীক্ষিত৷

বামনৰ বাক্যে বলি সুতল পুৰীত৷৷

নিয়মিলা দানৱক বিষ্ণুধৰ্ম্ম কই৷

আপুনি থাকিলা পাছে মুখ্য গৃহ লই৷৷৬০৯৷৷

দিব্য ভোগ যতেক আপুনি লৱৈ লাগ৷

বৈষ্ণৱ বলিৰ তাত নাহি অনুৰাগ৷৷

এড়িয়া বিষয় ভোগ প্ৰহাদৰ নাতি৷

সদায় থাকন্ত দিব্যসভা এক পাতি৷৷৬১০৷৷

মাধৱৰ চক্রে আসি ভৈলা সভাসদ৷

যাহাৰ ভয়ত দৈত্যগণ নিশবদ৷৷

প্ৰহাদে কহন্তে শুনি থাকে কৃষ্ণ কথা৷

দ্বাৰত আপুনি হৰি থাকন্ত সৰ্ব্বথা৷৷৬১১৷৷

শ্যামল শৰীৰ শিৰে কিৰীটি উজ্জল৷

কমললোচন চাৰু মকৰ কুণ্ডল৷৷

কণ্ঠত কৌস্তুভ কৰে কঙ্কণ কেয়ূৰ৷

কটিত মেখলা পাদপঙ্কজে নূপুৰ৷৷৬১২৷৷

গাৱে পীতবস্ত্ৰ যেন অগনিৰ জ্বালা৷

আপাদলম্বিত গলে জ্বলে বনমালা৷৷

প্ৰসন্ন বদনে হৰি কৰে ধৰি গদা৷

বলিৰ সন্মুখ হুয়া থাকন্ত সৰ্ব্বদা৷৷৬১৩৷৷

হৰি দৰশনত নিৰ্ম্মল ভৈলা মতি৷

কৃষ্ণৰ চৰণে অনুক্ষণে বাঢ়ে ৰতি৷৷

ভৈলন্ত বিমুখ বলি বিষয় সুখত৷

সদায়ে কৃষ্ণৰ নাম নুগুচৈ মুখত৷৷৬১৪৷৷

উঠি কতো কীৰ্ত্তন কৰন্ত তাল ধৰি৷

দৈত্যগণে বেঢ়ি বাৱৈ চৌপাশে চাপৰি৷৷

প্ৰহাদে শিখান্ত গাৱৈ গোৱিন্দৰ গীত৷

পৰম আনন্দে দৈত্যপতি কৰে নৃত্য৷৷৬১৫৷৷

গোৱিন্দক দেখিয়া আনন্দে দ্ৰৱৈ চিত্ত৷

হৰিষে লোতক স্ৰৱৈ তনু লোমাঞ্চিত৷৷

হোন্ত নিশবদ গদগদ কৰৈ মাত৷

প্ৰেম ভাৱ উপজি পড়ন্ত ঢাত ঢাত৷৷৬১৬৷৷

ভকতৰ বশ্য হৰি আকলিয়া বলি৷

কতো আতি হৰিষে হাসন্ত খলখলি৷৷

কতো হুকহুক কৰি কৰন্ত ক্রন্দন৷

কতো গীত গান্ত বিৰোচনৰ নন্দন৷৷৬১৭৷৷

কতো হৰি বুলি গেৰিয়ান্ত ইন্দ্ৰসেন৷

উঠি উঠি পড়ন্ত নাচন্ত বাউল যেন৷৷

কতো মৌন হুয়া পৃথিৱীত পড়ি থাকে৷

কৰয় কীৰ্ত্তন তাক বেঢ়ি দৈত্যজাকে৷৷৬১৮৷৷

হেন ভক্তিভাৱে দৈত্যেন্দ্ৰৰ দিন যায়৷

বলি সম ভাগ্যৱন্ত ত্ৰৈলোক্যত নাই৷৷

জগতকে পৱিত্ৰ কৰন্ত দৈত্যপতি৷

হৰিয়ো বিস্ময় দেখি বলিৰ ভকতি৷৷৬১৯৷৷

অন্তৰীক্ষে মহিমা বখানে সিদ্ধ মুনি৷

হেনতো বৈষ্ণৱ কৈতো দেখি নতু শুনি৷৷

সদায় থাকন্ত দামোদৰ যাৰ কাছে৷

বলিসম ভাগ্যৱন্ত আন কোন আছে৷৷৬২০৷৷

মাধৱৰ পাৱত অৰ্পিলা আপুনাক৷

বলিসে জিনিলে ইটো দুৰ্জ্জয় মায়াক৷৷

এহি বুলি পুষ্প বৰিষন্ত ঘনে ঘনে৷

বোলা হৰি হৰি সৱে সভাসদগণে৷৷৬২১৷৷

 

 

৷৷ দ্বিতীয় কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷ ত্ৰাহি হৰি পড়িলো পায়

উপায় পৰমানন্দ দিয়া৷

নসহে সংসাৰ তাপে আৰ মোৰ হিয়া৷৷৫৩৷৷

পদ৷৷ শুকমুনি নিগদতি শুনিয়োক কুৰুপতি

বৈষ্ণৱ বলিৰ দেখি কৰ্ম্ম৷

বড় বড় দৈত্যগণ কৰৈ হেন আলোচন

কিনো বিপৰীত ভৈল ধৰ্ম্ম৷৷

ইটো মূৰ্খ দৈত্যৰাজ এড়িলেক ৰাজকাজ

শত্ৰুৰ সদায় লৱৈ নাম৷

আন নাহি হৰি বিনে নাচৈ গাৱৈ ৰাত্ৰি দিনে

কৰৈ কিনো গৰিহিত কাম৷৷৬২২৷৷

ছাড়িল দৈত্যৰ নীতি ভৈল বিষ্ণুৰেসে ভিতি

জানা আক পাইলেক বিবুদ্ধি৷

হৰি বুলি মৰৈ মাত্ৰ নভৈল একোৰে পাত্ৰ

যেন ভৈল শোৱৰ আষুধি৷৷

আটাসতে গল ফাড়ৈ যেন কাণে সূচি তাড়ৈ

সৰ্ব্বদায়ে শুনে হৰি কথা৷

কিবা কদৰ্থনা চাঞো আসা উঠি ঘৰে যাঞো

হৰিনাম নুশুনোহো যথা৷৷৬২৩৷৷

কুলধৰ্ম্মে ভৈল হীন হেন বাতুলৰ চিহ্ন

আহান সেৱাত নাহি ফল৷

হেন কণাকণি কৰি উঠি গৈল ঘৰাঘৰি

কতো কতো দানৱ নিষ্খল৷৷

শ্ৰৱণে আনন্দ কৰৈ কীৰ্ত্তনে পাতক হৰৈ

হৰিনাম মুকুতিদায়ক৷

পাতকে শুনিবে নেদৈ যেন কিলাই কোবাই খেদৈ

দুষ্ট শঠ অধৰ্ম্মী জনক৷৷৬২৪৷৷

পৰম মঙ্গল ৰাম নাম ইটো অনুপাম

বৈষ্ণৱৰ যাক শুনি তুষ্টি৷

দৈত্যগণ দুৰাচাৰে তাক কি শুনিতে পাৰে

উচপিচ কৰি গৈল উঠি৷৷

বলিৰ নুশুনৈ হাক দানৱৰ বিচেষ্টাক

মাধৱৰ চক্রে দেখি আছে৷

জ্বলৈ যেন সূৰ্য্য কোটি বিম্বাদ শবদে উঠি

ক্রোধে খেদি গৈলা পাছে পাছে৷৷৬২৫৷৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে ভণে শুনিয়োক সৰ্ব্বজনে

স্থিৰ বুদ্ধি কৰি গুণা মনে৷

আজি কালি কৰি দিন গৈল আয়ু ভৈল ক্ষীণ

যাইবে লাগে যমৰ কৰণে৷৷

যতেক সংসাৰ নয় সৱে স্বপ্ন মায়াময়

অন্তকে কেশত আছে ধৰি৷

ভাৰতত জন্ম পাই বিলম্বক নুযুৱাই

সদায় ঘুষিয়ো হৰি হৰি৷৷৬২৬৷৷

 

 

৷৷ তৃতীয় কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷ ও হৰি দেহু দৰিশন শিৱ সনাতন

তোহ্মাৰ চৰণে ধৰো৷

তুৱা গুণনাম ছাড়ি আন কাম

কৰিয়া মিছাতে মৰো৷৷৫৪৷৷

পদ৷৷ দৈত্যৰ পুৰীত পশিল ত্বৰিত

বাঘে যেন ধৰে খেদি৷

যত দ্ৰোহিয়াৰ ৰক্ষা নাহি তাৰ

পেহ্লাৱৈ মাথাক ছেদি৷

কাৰো নাক কাণ কৰে খান খান

কাৰো কঙ্কালক কাটে৷

হাত ভৰি টাঙ্গি কৰয় চৌৰাঙ্গী

পড়ি গড়াগড়ি বাটে৷৷৬২৭৷৷

কাৰো জিহ্বা আনি কাটে টানি টানি

ধৰি দুই চক্ষু কাঢ়ে৷

কাৰো দান্ত সাৰে কদৰ্থিয়া মাৰে

দৈত্যৰ লাগ নছাড়ে৷

কাৰো বুকু ছিৰি তপত ৰুধিৰি

ভুঞ্জাৱৈ গৃধ্ৰ শৃগাল৷

অধৰ্ম্মে গ্ৰাসিল ক্ষণেকে নাশিল

দৈত্য ভৈল বুন্দামাল৷৷৬২৮৷৷

বিষ্ণুৰ চক্রৰ নভৈল ভাগৰ

হস্তী যেন মাৰৈ মাখি৷

পুত্ৰ ভাৰ্য্যা এৰি মৰো জীঞো কৰি

কতো পলায় প্ৰাণ ৰাখি৷৷

ই তিনি লোকত ভ্ৰময় ভয়ত

চক্রো পাছে পাছে ফুৰৈ৷

হেৰ পাইলে বুলি মৰয় সমূলি

দানৱে দান্ত নুঘূৰৈ৷৷৬২৯৷৷

ব্ৰহ্মাক লাগিল শৰণ মাগিল

হাতে দান্তে খেৰ তুলি৷

চক্রক ডৰাই কেহো নেদে ঠাই

বলিৰ দ্ৰোহিয়া বুলি৷৷

বুদ্ধি ভৈল চুৰি পলাইবাৰ পুৰী

কহিতো নাপাইল খুজি৷

বলিৰ চৰণে পশিল শৰণে

দুনাই সৱে মান্য বুজি৷৷৬৩০৷৷

ভণিল শঙ্কৰে শুনা সৱ নৰে

যতেক বিষয় ভোগ৷

পুত্ৰ দাৰা ধন শৰীৰ স্বজন

সৱাৰ আছে বিয়োগ৷৷

তাৰ চিন্তা এড়ি চিন্তিয়োক হৰি

অন্তকে পাইলেক পৰা৷

এড়ি আন কাম বোলা ৰাম ৰাম

সুখে ভৱনদী তৰা৷৷৬৩১৷৷

 

 

৷৷চতুৰ্থ কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷ গৰুড়কেতু ত্ৰাণহেতু ৰাম তুমি নাৰায়ণ৷

জানি লৈলো তোমাত শৰণ৷৷৫৫৷৷

পদ৷৷ এহিমতে চক্রে ধৰি কাটি মাৰি বশ্য কৰি

কতো দানৱক দিলে আনি৷

দৈত্যগণো ত্ৰাস হুয়া কাণ-মুণ্ড নলাড়িয়া

থাকিল বলিৰ বাক্য মানি৷৷

কৃপাময় দৈত্যপতি শিক্ষা দেন্ত প্ৰতি প্ৰতি

শুনিয়োক সমস্ত দানৱ৷

যিটো হৰিকথা কৱৈ হৰিনাম সদা লৱৈ

সিসে মোৰ পৰম বান্ধৱ৷৷৬৩২৷৷

কৰযোৰে বোলো হেৰা অসুৰ স্বভাৱ এৰা

হৰি ভকতিত দিয়া চিত্ত৷

মুখে হৰিনাম স্মৰৈ হৃদয়ত ৰূপ ধৰৈ

তাহাৰ ভৃত্যৰো মঞি ভৃত্য৷৷

শুনিয়োক জ্ঞাতিলোক সৱে কৃপা কৰা মোক

হৰি স্মৰি হুয়ো পৰিত্ৰাণ৷

নুহি তেৱে পাইবা ফল এহি বুলি মহাবল

ভকতৰ পাতিলা দেৱান৷৷৬৩৩৷৷

কোনে হৰিকথা কৱৈ কোনে কৈত নাম লৱৈ

নিতে কৰৈ ওৱাচিল বাঙ্কী৷

যাহাৰ নুপজে ভাৱ তাহাৰ জীৱন নাৱ

চেঙ্গি দিয়া মাৰৈ প্ৰাণ টাঙ্কি৷৷

ফুৰৈ পাইক ঘৰে ঘৰে সবংশকে বেঢ়ি ধৰে

যাহাৰা নলৱৈ হৰিনাম৷

সৰ্ব্বস্ব আগ্ৰহি লৱৈ জীয়ে মানে সাঞ্চ থৱৈ

গলাত লগাৱৈ বৰ চাম৷৷৬৩৪৷৷

কীৰ্ত্তনত চিত্ত নেদি গ্ৰাম্যকথা কৱৈ যদি

তাহাৰ কাণত সূচি তাড়ৈ৷

হৰি ভকতিক এড়ি হাসৈ উপহাস্য কৰি

চৱৰতে তাৰো গাল ফাড়ৈ৷৷

সুমৰিবে নাহি ইছা ডৰতে ভটকে মিছা

জানি তাৰ জিহ্বা বিন্ধৈ টানি৷

যিবা থাকৈ মৌন হুই তাৰ গলে দেই জুই

কেনে নোবোলস হৰি বাণী৷৷৬৩৫৷৷

অৱসৰ নাই ৰাতি প্ৰতি ঘৰে ঘৰে মাতি

ফুৰৈ কটোৱাল বাটে ঘাটে৷

কটকে বজাৱৈ ভেৰী জাগ জাগ নিদ্ৰা এড়ি

হৰি বোল হৰি বোল ঝাণ্টে৷৷

ৰাজাৰ দণ্ডিত থাকি সুতলপুৰীক ঢাকি

নিৰন্তৰে কৰৈ হৰি ঘোষ৷

আন গৃহকৃত্য এৰি হৰি বুলি পাৰৈ গেড়ি

শুনি মিলৈ বলিৰ সন্তোষ৷৷৬৩৬৷৷

 

৷৷পঞ্চম কীৰ্ত্তন৷৷

ঘোষা৷৷ হৰিৰাম হৰিৰাম ঘোষিও ভাই

সংসাৰ সাগৰে তৰ৷

ৰামপাৱনাৱ কাছতে আছয়

মিছাতে ডুবিয়া মৰ৷৷৫৬৷৷

পদ৷৷ এহিমতে তৈত আছে যত দৈত্য

এড়িল আন আলাপ৷

কৰৈ হৰিধ্বনি হৰিকথা শুনি

শৰীৰ ভৈল নিষ্পাপ৷৷

কৃষ্ণৰ চৰণ সেৱৈ অনুক্ষণ

অক্ষয় পুণ্যক সাঞ্চৈ৷৷

বলিৰ প্ৰসাদে অতি অপ্ৰমাদে

সুতলপুৰীত বঞ্চৈ৷৷৬৩৭৷৷

সিটো দৈত্যেশ্বৰে মাধৱত পৰে

নিচিন্তিলা আন কাম৷

শয়নে ভোজনে সচিতে সপোনে

নেড়িলা হৰিৰ নাম৷৷

সুদৃঢ় ভকতি ভাৱে দৈত্যপতি

কৰিলা কৰ্ম্ম নিৰ্মূল৷

সংসাৰক তৰি পুৰুষ উদ্ধাৰি

নিস্তাৰিলা দৈত্যকুল৷৷৬৩৮৷৷

বলিৰ সদৃশ নাহি সুপুৰুষ

বৈষ্ণৱতে সাৰতৰ৷

যাৰ যশোৰাশি থাকিল প্ৰকাশি

যাৱে চন্দ্ৰ দিৱাকৰ৷৷

শুক নিগদতি কহিলো সম্প্ৰতি

বলিৰ চৰিত্ৰ যত৷

যিবা শুনৈ পঢ়ৈ তাকো পাপে এড়ৈ

সুখে তৰৈ সংসাৰত৷৷৬৩৯৷৷

নমো নাৰায়ণ জগত কাৰণ

খণ্ডিয়ো সংসাৰ ভয়৷

কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে ভণিল শঙ্কৰে

ভাগৱত পদচয়৷৷

শুনা বুধলোক ক্ষমিয়োক মোক

পদত দূষণ দেখি৷

যাৰ জ্ঞান নাই যিমতে চেঞ্চায়

মূৰ্খৰ দোষ নেলেখি৷৷৬৪০৷৷

মোৰ পদ বুলি নেৰিবা সমূলি

বিচাৰি দেখিবা পাছে৷

মোক্ষৰ নিদান অমৃত সমান

কৃষ্ণকথা আতে আছে৷৷

হেন অনুমানি কৃষ্ণৰ কাহিনী

শুনিয়া হুয়ো সন্তোষ৷

আন কাম এৰি সমজ্যায়ে বেঢ়ি

কৰিয়োক হৰি ঘোষ৷৷৬৪১৷৷

৷৷বলিছলন সমাপ্ত৷৷৯৷৷