সপ্তদশ খণ্ড : কালযৱন বধ
৷৷সপ্তদশ খণ্ড৷৷
৷৷কালযৱন বধ৷৷
৷৷প্ৰথম কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷
ৰঘুপতি হৌক গতি
তোহ্মাৰ চৰণে নাৰায়ণ৷
দাস বুলি দামোদৰ দিয়োক শৰণ৷৷১০৭৷৷
পদ৷৷
সেহি সময়ত যৱনৰ মহাৰাজা৷
লগে লৈয়া সাজি ম্লেছ তিনি কোটি প্ৰজা৷
নামে কালযৱন ৰণত অনিৰ্ব্বাৰ৷
নাৰদে পঠাইলা মাধৱক দিলে ধাৰ৷৷১৩৩৩৷৷
তিনিকোটি ম্লেছে বেঢ়িলেক মথুৰাক৷
দেখি সচকিত ভৈলা যত যদুজাক৷৷
দেখি বলো সমে আলোচন্ত দামোদৰ৷
মিলিল প্ৰমাদ দাদা যাদৱ বংশৰ৷৷১৩৩৪৷৷
বেঢ়িল আমাক দেখা যৱন দুৰ্ব্বাৰ৷
কিবা আজি কালি জৰাসন্ধে দেয় ধাৰ৷৷
যৱনক যুজন্তে মাগধ যেৱে আসৈ৷
নেয় চোপে বাসে জোনো বংশক বিনাশৈ৷৷১৩৩৫৷৷
হেন জানি সাজিবোহো দুৰ্গ দ্বাৰকাক৷
মনুষ্যে নপাৰে যেন তাক লন্দ্ৰিবাক৷৷
এহি বুলি সাগৰ মধ্যত দামোদৰ৷
বাহ প্ৰহৰৰ পথ নিৰ্ম্মিলা নগৰ৷৷১৩৩৬৷৷
বিশ্বকৰ্ম্মে শিল্প কৰ্ম্ম জানে যতমানে৷
দ্বাৰকাত সৱাকো দেখিয় বিদ্যমানে৷৷
বিৱিধ উদ্যান কল্পতৰু উপবন৷
দিব্য সৰোৱৰ দীঘি দেখি বিতোপন৷৷১৩৩৭৷৷
আকাশ লন্দ্ৰিয়া আছে গড়ৰ দুৱাৰ৷
স্ফটিক কপাট তাৰ পাশত সোণাৰ৷৷
সুৱৰ্ণ ৰজত জ্বলৈ গৃহৰ আৰম্ভ৷
স্ফটিক আটাল মৰকত দিল স্তম্ভ৷৷১৩৩৮৷৷
সুৱৰ্ণৰ ঘটচয় উপৰে প্ৰকাশৈ৷
বিচিত্ৰ পতাকাচয় বতাসে উল্লাসৈ৷৷
সুধৰ্ম্মা সভাক পঠাই দিলা পুৰন্দৰ৷
যাত আৰোহিলে হোৱে অজৰ অমৰ৷৷১৩৩৯৷৷
বৰুণে পঠাইলা হয়চয় শুক্ল বৰ্ণ৷
মনোজৱ বেগ সৱে শ্যাম এক কৰ্ণ৷৷
কুবেৰে পঠাইল অষ্ট নিধিৰ ভাণ্ডাৰ৷
কি কহিবো মহিমা কৃষ্ণৰ দ্বাৰকাৰ৷৷১৩৪০৷৷
দশদিগপালৰ বিভৱ আছৈ যত৷
সিবেলা সমস্তে আনি অৰ্পিলা কৃষ্ণত৷৷
সেহি দ্বাৰকাক লাগি কৃষ্ণে অবিকলে৷
মথুৰাৰ প্ৰজাক আনিলা যোগবলে৷৷১৩১৪৷৷
মথুৰাক আসি ৰামে সমে আলোচিলা৷
সুগন্ধ পুষ্পৰ মালা গলত পিন্ধিলা৷৷
সুদাহাতে নগৰ দ্বাৰৰ ভৈলা বাজ৷
যৱনক দেখাই চলি যান্ত যদুৰাজ৷৷১৩৪২৷৷
মাধৱৰ জন্মকৰ্ম্ম শুনা সৱ নৰে৷
কলিযুগে নাহি গতি কীৰ্ত্তনত পৰে৷৷
দুৰ্ল্লভ মনুষ্য জন্ম নকৰিও বৃথা৷
কৰা হৰি কীৰ্ত্তন এড়িয়া গ্ৰাম্য কথা৷৷১২৪৩৷৷
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শঙ্কৰে সম্প্ৰতি৷
ইহ পৰলোকে হৰি চৰণেসে গতি৷৷
গৈল প্ৰাণ প্ৰায় জানা যেন আছা মৰি৷
আন চিন্তা এড়ি ডাকি বোলা হৰি হৰি৷৷১৩৪৪৷৷
৷৷দ্বিতীয় কীৰ্ত্তন৷৷
ঘোষা৷৷ মাধৱ মধু- সূদন দেৱ
দাস উদ্ধাৰিয়া নিয়ো৷
তুমিসি পৰম গুৰু নাৰায়ণ
মোক উপদেশ দিয়ো৷৷১০৮৷৷
পদ৷৷ কাল যৱনৰ আগে লীলা কৰি
চলি যান্ত হৃষীকেশ৷
দেখিল যৱনে পাছে মাধৱৰ
পৰম সুন্দৰ বেশ৷৷
শৰত কালত ভৈলন্ত উদিত
যেন পূৰ্ণিমাৰ চান্দ৷
সুকুমাৰ শ্যাম তনু পীতবস্ত্ৰে
দেখিতে আতি সুচান্দ৷৷১৩৪৫৷৷
সদায়ে ঈষত হাসি নুগুচয়
প্ৰফুল্ল মুখকমলে৷
নৱ পদ্ম সম আয়ত অৰুণ
লোচন যুগল জ্বলে৷৷
শিৰত কিৰীটি প্ৰকাশে অমূল্য
ৰত্ন গণে আছৈ গঢ়ি৷
নাসা তিল ফুল অধৰ ৰাতুল
দন্ত পান্তি কুন্দ কড়ি৷৷১৩৪৬৷৷
কৰ্ণত মকৰ কুণ্ডল দোলয়
কপালে অলকা পান্তি৷
কম্বুকণ্ঠ মাজে কৌস্তুভ শোভয়
নৱ আদিত্যৰ কান্তি৷৷
প্ৰলম্ব বৰ্ত্তুল স্থল ভুজ চাৰি
কেয়ূৰ কঙ্কণে শোভে৷
গলে বনমালা আপাদলম্বিত
ভ্ৰমৰ নছাড়ৈ লোভে৷৷১৩৪৭৷৷
সুন্দৰ হৃদয়ে প্ৰকাশৈ শ্ৰীবৎস
কঙ্কালে মেখলা জ্বলে৷
কৰিকৰ সম উৰু নিৰুপম
নূপুৰ পদকমলে৷৷
সংসাৰ মোহন হেন ৰূপ দেখি
বোলয় কালযৱন৷
এহিগোট কৃষ্ণ জানিলো নাৰদে
কহিল যেন লক্ষণ৷৷১৩৪৮৷৷
সুদা হাত ভৰি গতি চলি যায়
ময়ো যাওঁ অস্ত্ৰ এড়ি৷
এহি বুলি উঠি ধাইলেক যৱনে
ৰহ বুলি পাৰৈ গেড়ি৷৷
জ্ঞানীগণে যাক ধ্যানতো নেদেখৈ
খেদৈ হেন মাধৱক৷
হাতে পাৱে হেন দেখাই আপুনাক
নিলন্ত তাক দূৰক৷৷১৩৪৯৷৷
পাছত যৱনে আক্ষেপ কৰয়
যদুকুলে ভৈলি জাত৷
পলায়ন ধৰ্ম্ম নুহিকে উচিত
পালটি আহ্মাক মাত৷৷
এতেকে বোলন্তে গিৰি গহ্বৰত
পশিলন্ত নাৰায়ণ৷
পাছত যৱনে পশিয়া দেখয়
সুতি আছৈ একজন৷৷১৩৫০৷৷
আমাক দূৰক আনিয়া শয়ন
কৰিলি যেন সজ্জনে৷
কৃষ্ণ হেন মানি মাৰিলেক লাথি
দুৰ্জ্জন কালযৱনে৷৷
চিৰকাল সুতি আছে মুচুকুন্দ
উঠিয়া বসিল জাগি৷
কিছু কিছু কৰি চক্ষু মেলি চাইল
চাৰিয়ো দিশক লাগি৷৷১৩৫১৷৷
যৱনক পাছে আগত দেখিয়া
ক্রোধ দৃষ্টি কৰি চাইল৷
তেতিক্ষণে তাৰ শৰীৰত লাগি
অগনি কুণ্ড উধাইল৷৷
ক্ষণেকতে ভস্ম ভৈ গৈল যৱন
আপুন গাৱৰ জুই৷
পৰীক্ষিত ৰাজা শুকত সোধন্ত
আতি অদভূত হুই৷৷১৩৫২৷৷
সিটো কোনজন যৱনক যিটো
ভস্ম কৰিলেক তথা৷
কিহেতু সুতিয়া আছে কিবা নাম
কহিয়ো আহ্মাত কথা৷৷
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে ভণিল শঙ্কৰে
শুনা সৱে সভাসদে৷
আন চিন্তা এৰি ডাকি বোলা হৰি
বৈকুণ্ঠে যাইবাৰ পদে৷৷১৩৫৩৷৷
৷৷কালযৱন বধ সমাপ্ত৷৷S১৭৷৷