বৰ্ষা সিক্ত জোনাক (ইন্দুকল্প শইকীয়া)
_____________
শেতেলীৰ স্বচ্ছন্দতা আৰু নিদ্ৰাৰ আকুলতাই যেতিয়া
মোৰ লগত যুজ-বাগৰ কৰি আছিল
মোক সপোন ৰাজ্যৰ চোতাললৈ নিবলৈ,
নিৰৱতাৰ বুকুত
হঠাৎ নিৰ্দ্দয় ভাৱে আঘাত কৰিছিল
দুৱাৰত প্ৰাণ পায় উঠা কেইটিমান টোকৰে…
কোনে টুকুৰিয়ালে এই নিজম ৰাতি ?
দুৱাৰখন খুলি দিয়াত জোনাক এজাক সোমাই আহিল,
বৰষুণত জুৰুলি-জুপুৰি হোৱা এজাক জোনাক ।
দূৰৈৰ আমজোপাক জোকাৰি বতাহজাকে দি থৈ গৈছিল
দুৱাৰত টুকুৰিৱাৰ সম্ভেদ ।
কোঠাৰ বেৰেদি বগাইগৈ তেতিয়ালৈ
মোৰ শেতেলীত শুই পৰিছিল জোনাকীজাক….।
হয়তো বৰ্ষাৰ ধৰ্ষণে দুৰ্ব্বল কৰা জোনাকীজাকক
নিদ্ৰাৰ আকুলতাই শিথিল কৰি পেলাইছিল..।
আকাশখনৰ দুচকুত তেতিয়াও লাগি আছিল কিছু বিষণ্ণতা ।
মই দুৱাৰখন জপাই নিদিলো,
জোনাকীজাকক আলফুলে সাৱতি ধৰি
শেতেলীৰ স্বচ্ছন্দতা আৰু নিদ্ৰাৰ আকুলতাৰ ওচৰত
পৰাজয় বৰণ কৰিলো
সমীৰণ জাকে মাজে মাজে আমাক চাই গৈছিল
উদং দুৱাৰদলি পাৰ হৈ আহি…..।।।।।
