বশিষ্ঠ মন্দিৰৰ চিৰি বগাই আছিলো, হাতত প্ৰসাদৰ থাল৷ শাওণৰ সোমবাৰ, ভক্তিত গদ্ গদ্ মন৷ হঠাৎ ভোলানাথ সম্মুখত ওলাল, অবাক হৈ বাবাৰ চৰণত দীঘল দি পৰিলো৷
বাবাই কলে, “মন্দিৰত এইকেইদিন মই নাই৷ বানপানীয়ে কষ্ট দিয়া মানুহৰ মাজত আছো৷ ব’ল বস্তুখিনি তাতে দিবি৷”
সাহিত্য ডট অৰ্গত প্ৰকাশ হোৱা যিকোনো লেখাৰ সমল, মতামত তথা দৃষ্টিভংগী সম্পূৰ্ণৰূপে লেখকৰ নিজা; তাত আলোচনীৰ কোনো হস্তক্ষেপো নাথাকে বা লেখাৰ মতামত আলোচনীৰ মতামত নহয়৷
সেয়েহে, লেখা এটাৰ কাৰণে কোনো অনাহুত পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’লে তাৰবাবে লেখকে নিজেই দায়িত্ব ল’ব লাগিব আৰু আলোচনী কোনোপধ্যেই জগৰীয়া নহ’ব৷
Privacy Policy | ISSN-23215097
