কাঁহবৰণীয়া সপোনবোৰ কঁহাৰৰ ঘৰৰ
যিদৰে তুমিবৰণীয়া সপোনবোৰ মোৰ হিয়াৰ,
নকৈ গঢ়োতে সপোনবোৰ সদায় উজ্বল।
পুৰণি হ’লে, ভেকুঁৰে ধৰিলে, শেলাই পৰিলে
টেঙা-টুঙা দি মাজিলেই হ’ল;
সপোনবোৰ পুনৰ নতুন হয়
উজ্বলৰ পৰা উজ্বলতৰ হৈ
বুকুত বোৱায় প্রশান্তিৰ নৈ।।
সাহিত্য ডট অৰ্গত প্ৰকাশ হোৱা যিকোনো লেখাৰ সমল, মতামত তথা দৃষ্টিভংগী সম্পূৰ্ণৰূপে লেখকৰ নিজা; তাত আলোচনীৰ কোনো হস্তক্ষেপো নাথাকে বা লেখাৰ মতামত আলোচনীৰ মতামত নহয়৷
সেয়েহে, লেখা এটাৰ কাৰণে কোনো অনাহুত পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’লে তাৰবাবে লেখকে নিজেই দায়িত্ব ল’ব লাগিব আৰু আলোচনী কোনোপধ্যেই জগৰীয়া নহ’ব৷
Privacy Policy | ISSN-23215097
