Author:

অনুপ্ৰৱেশ – এই শব্দটোৱে যোৱা কেইবাটাও দশক ধৰি অসম তথা অসমবাসী ৰাইজক বাৰুকৈয়ে আগুৰি ধৰি ৰাখিছে। এই অনুপ্ৰৱেশকলৈ কম খন

এক. ভেলেণ্টাইন ডে’ আহিলত মোৰ মনত পৰিছে… যোৱাটো বছৰৰ এইটো সময়তে ‘অকব’ত এপ্ৰ’ভেল চিষ্টেমৰ সূচনা হৈছিল৷ কোনোবাই কৈছিল, এয়া ভেলেণ্টাইনৰ

অৰ্ধআকাশ বুলি পৰিচিত নাৰী জাতিক যে যুগে যুগে ব্যৱহাৰ কৰি অহা হৈছে, সেইয়া আকৌ এবাৰ প্ৰমাণিত হ’ল।সেই ব্যৱহাৰ লাগিলে সামাজিক,

অসম গণ পৰিষদ দলটো গঠন হৈছিল বহিৰাগত বহিষ্কাৰৰ দাবীত কেন্দ্ৰীভূত ৰাষ্ট্ৰৰ বিৰুদ্ধে অসমৰ জনগণৰ এক দুৰন্ত জনজাগৰণৰ বোকোচাত উঠি। যি

অসমৰ শিক্ষাব্যৱস্থা নিঃসন্দেহে বহু উন্নতমানৰ যদিও বৃত্তিমুখী শিক্ষাৰ অর্ন্তভুক্তি অসমত এতিয়াও সন্তোষজনক বুলি কব নোৱাৰি। বর্তমানৰ কিছুমান শিক্ষানুস্থানে নিজৰ নিজৰ

যি বয়সত ভৱিষ্যত গঢ়াৰ সপোন দেখি বহুসংখ্যকলোকে আপোনপাহৰা হয়, কোনো ভয়-ভীত নোহোৱাকৈ উদ্যমেৰে নিজ সপোনৰ দিশলৈ অগ্রসৰ হয়; সেইসময়তে কিছুসংখ্যকে

ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ২০০৪ চনত এন.চি.ই.আৰ.টি. আৰু বিশ্ববিদ্যালয় অনুদান আয়োগলৈ জাৰী কৰা নিৰ্দেশনাৰ পাছত দেশজুৰি উচ্চতৰ মাধ্যমিক আৰু স্নাতক পৰ্য্যায়ত

১৯৭১ চনৰ জানুৱাৰী মাহৰ কথা। ইংলেণ্ড আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ মাজত অনুষ্ঠিত এছেজ শৃংখলাৰ প্ৰথম দুয়োখন টেষ্ট খেলেই বিৰক্তিকৰভাৱে ড্ৰ হোৱাৰ পাছত

যোৱা ২০ টা বছৰত উন্নয়নশীল ৰাষ্ট্ৰ কিছুমানৰ দ্ৰুত উন্নয়নে তথাকথিত খাৰুৱা তেলৰ ব্যৱহাৰ উল্লেখনিয়ভাবে বৃদ্ধি পাব ধৰিছে। ভাৰত, চীন আৰু

কাৰ্ল মাৰ্ক্সে কৈছিল-‘পৃথিৱীত চিৰন্তন সত্য বুলি কোনো কথা নাই । পৃথিৱীত চিৰন্তন সত্য বুলি বিবেচিত হৈছে একমাত্ৰ পৰিৱৰ্তন’ । হয়,

  অসমীয়া মাধ্যমৰ বিদ্যালয়ত পঢ়ি থাকোতে মাতৃভাষাৰ প্ৰতি অন্ধ প্ৰেম ইমানেই আছিল যে ইংৰাজী কাকত বা আলোচনী পালেও নপঢ়িছিলো, ভাব

  বৰ্তমান মৰিগাঁও জিলাৰ দক্ষিণ-পশ্চিম অঞ্চল আৰু জাগীৰোডৰ পৰা চাৰি কিল’মিটাৰ উত্তৰে এসময়ত গোভা ৰাজ্যৰ অৱস্থিতি আছিল৷ সেই প্ৰাচীন গোভা

  শীতৰ সেমেকা পুৱাৰ কুঁৱলীবোৰ লাহে লাহে আঁতৰি যায়।চৌপাশ আৱৰি ধৰা গোমোঠা কুঁৱলীৰ আৱৰণ ,নিয়ৰসৰা নিশাৰ লগতে নিৰ্জন নিৰৱ দুপৰবোৰে

পুহৰ ঠেঁটুৱৈ লগা জাৰত দপদপীয়াকৈ জ্বলা জুইকুৰাৰ আমেজখিনিৰ কথা সুকীয়াকৈ কোৱাৰ হয়তো প্ৰয়োজন নাই । মানৱ সভ্যতাৰ ইতিহাসত সম্ভৱতঃ জুইৰ

গিৰিৰাজ হিমালয়ৰ পৰা ওলাই অহা বৰলুইতৰ শীতল পানীয়ে অহৰহ চুই থকা অসমভূমিত বাস কৰা বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ সংমিশ্ৰণত গঢ়ি উঠিছে সমন্বয়ৰ

 অসমৰ ইমুৰৰপৰা সিমুৰলৈ হাবি-জঙ্গল, নদী, বিল, পিতনি ইত্যাদিবোৰৰ মাজত শ-শ বছৰ ধৰি লুকাই থকা বা ওলালেও লেখৰ বাহিৰৰ বহুখিনি ঐতিহ্যক্ষেত্ৰ

আৰৱী ’মাদ্ৰাছা’ শব্দৰ অৰ্থ হ’ল – শিক্ষা অনুষ্ঠান, যদিও আজি আমি মাদ্ৰাছা বুলিলে কেৱল ইছলামিক ধৰ্মীয় শিক্ষা-অনুষ্ঠান বুলি হে বুজোঁ।

পৰম্পৰাৰ ওপৰত মানৱতাবাদী যুক্তিৰ প্ৰচণ্ড আক্ৰমণ একান্তই প্ৰয়োজনীয় আৰু বাঞ্ছনীয় – পৰম্পৰাৰ মাজত যদি ভাল বস্তু থাকে তেন্তে সি নিজেই

শীতৰ এক আবেলি সন্মুখেদি এহাল ৰঙচুৱা চৰাই ঢপঢপাই উৰি গুচি গ’ল।এক মূহুৰ্ত্তৰ কাৰণে মই সকলো পাহৰি চৰাইহাল উৰি যোৱাৰফালে ৰ

অন্ধ ভাৱে আমি যি কথা বিশ্বাস কৰোঁ, সেই কথাই অন্ধবিশ্বাস যেনেদৰে শুদ্ধ নহয়, বিশ্বাস থকা কাৰণেই অন্ধবিশ্বাস থকা কথাটো শুদ্ধ

“ৰাতিৰ আকাশত সূৰ্য উঠিব দেখা যাব অৰ্ধ বৰাহ-মানৱক শব্দ, আৰ্তনাদ– আকাশত যুদ্ধ হ’ব মুক পশুৱে কথা ক’ব‌।” এইয়া বিশ্ববিখ্যাত ফৰাচী

————————————————— বৰ্তমান সময়ত অসমত সৰ্ব্বচৰ্চিত বিষয়টো বোধকৰো বাংলাদেশক ভূমি হস্তান্তৰ…! আছুকে আদি কৰি জাঙুৰ খাই উঠিছে বহু অসমবাসীয়ে… কোনোবাই যদি

বিশ্বখ্যাত ব্যংগ সাহিত্যিক জনাথন ছুইফট ব্যক্তিগত জীৱনতো ব্যংগৰ ওজা আছিল। সেই সময়ত ইংলেণ্ডত পেট্ৰিজ নামৰ এজন বিখ্যাত জ্যোতিষী আছিল; মানুহৰ

অসমৰ মুছলমানসকলক লৈ আলোচনা হ’লে দেখা যায় যে, সদায় মুছলমানসকলক ধৰ্মীয় পৰিচয়ৰ ভিত্তিত একাকাৰ কৰা হয়, যেন মুছলমান সমাজ সম্পূৰ্ণৰুপে

গণতান্ত্ৰিক মূল্যবোধ আৰু ৰাজনৈতিক সহনশীলতা   ৰাজ্যখনৰ ক’ৰবাত এটা ৰাজনৈতিক হত্যাকাণ্ড সংঘটিত হ’ল । যোৱা কেইটামাহত আমাৰ নিমিত্ত হৈ পৰা

উনৈশশ চৌৰানব্বৈ/ পঁচানব্বৈ মানৰ কথা হ’ব- ‘আউটলুক’ নে ‘ফ্ৰণ্টলাইন’ আলোচনী খনৰ এটি সংখ্যা কেনেবাকৈ মোৰ হাতত পৰিছিল৷ তেতিয়া সেইখন বৰ

সভ্যতাৰ ক্ৰমবিকাশৰ প্ৰাৰম্ভণিৰে পৰাই মানুহৰ মাজত কিছুমান ৰীতি-নীতি পৰম্পৰাগতভাৱে প্ৰচলন হৈ আহিছে। আদিতে এই লোক-বিশ্বাসৰ আধাৰত প্ৰচলিত নীতি-নিয়মসমূহৰ কোনো ধৰণৰ

“Mathematics as an expression of the human mind reflects the active will, the contemplative reason, and the desire for aesthetic

বিজ্ঞান – প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ জয়জয়কাৰৰ সময়তো আমাৰ সমাজৰ পৰা এতিয়াও অন্ধবিশ্বাসৰ ভাৱধাৰা আঁতৰ হোৱা নাই । ভূত-প্ৰেত, ডাইনী আদিবোৰ সঁচাকৈয়ে আছেনে

ফেঁচা বুলিলেই আমাৰ বহুতৰে মন অজানিতে শিঁয়ৰি উঠে৷ সচৰাচৰ দেখা পোৱা চৰাই-চিৰিকটিবোৰৰ ভিতৰত লোকবিশ্বাসত ফেঁচাৰ আসনখন যেন কিছু বেলেগ- কিছু

সত্ৰীয়া পৰিৱেশ্য কলা সম্পৰ্কে আলোচনাত প্ৰবৃত হোৱাৰ আগতে আমি পৰিৱেশ্য কলা মানেনো কি সেই বিষয়ে থূলমূল ধাৰণা এটি লৈ লোৱা

জ্যোতিষ আৰু বিজ্ঞান সম্পৰ্কীয় আলোচনা, বিতৰ্ক বিগত কেইটামান দশকৰ পৰা বাতৰি কাকত, টেলিভিছনৰ অনুষ্ঠান সমূহত প্ৰায়েই দেখা যায়। প্ৰতিটো অনুষ্ঠানতে

অতি সম্প্ৰতি এটা ভুৱা বিত্তীয় প্ৰতিষ্ঠানে জনসাধাৰণক কৰা প্ৰবঞ্চনাৰ বিষয়ে অনুসন্ধান কৰি থকা এটা কেন্দ্ৰীয় অনুসন্ধানকাৰী সংস্থাই কেইজনমান ৰাজনীতিবিদ, কেইজনমান

সাম্প্ৰতিক সময়ত অসমৰ বাবে বিজেপি চৰকাৰৰ স্থিতি এটা ৰহস্যময় কুহেলিকা স্বৰূপ হৈ উঠিছে। পৰিৱৰ্তনৰ জোৱাৰ বিজেপিৰ উত্থানৰ একমাত্ৰ কাৰক নহয়

অসমৰ সাৰ্বভৌমত্বৰ দাবীত সশস্ত্ৰ সংগ্ৰামৰত নিষিদ্ধ ঘোষিত সংগঠন সংযুক্ত মুক্তি বাহিনী (অসম) অৰ্থাৎ আলফাই ঐক্যবদ্ধ জাতীয় মুক্তি সংগ্ৰামৰ দৃষ্টিভংগীৰে বিগত

    পৃথিৱীৰ যিকোনো জাতি বা জনগোষ্ঠীৰেই তেওঁলোকৰ নিজস্ব জাতীয় খেল-ধেমালি আছে৷ সেই জাতীয় খেলবোৰৰ ভিতৰৰ পৰা কিছুমানক ৰাজ্যিক, ৰাষ্ট্ৰীয়

এ.টি.পি.এ. শ্বিল্ডৰ বিষয়ে কিঞ্চিৎ জানি লওঁ আহক অসম চাহ খেতিয়ক সন্থা, অৰ্থাৎ, Assam Tea Planters’ Association (ATPA)ৰ নামত প্ৰচলিত এ.টি.পি.এ.

কেইদিনমানৰ আগতে ফেচবুকত এটা লেখা পঢ়িব পাইছিলো, গৃহহীন বিশ্বকাপৰ বিষয়ে। লেখাটি অত্যন্ত সৰু আছিল। সৰু অছিল যদিও, মোৰ মনত জিজ্ঞাসা

“বিয়া” বা “বিবাহ” এক সামাজিক অনুষ্ঠান। বিবাহৰ জৰিয়তে এহাল যুৱক-যুৱতী সামাজিক ভাবে স্বামী-স্ত্ৰী হিচাবে স্বীকৃতি পোৱাৰ লগতে দুখন ঘৰৰ মাজত

  হেৰোৱা প্ৰেমৰ কাতৰ-স্মৃতিক কাব্যিকতাৰে ব্যক্তকৰা শব্দ-প্ৰধান এক অনুপম গীত। (কথাছবি: ইজাজত। কন্ঠ- আশা ভোচলে। চন ১৯৮৭। পৰিচালকঃ গুলজাৰ) [পাতনিঃ

  হেৰোৱা প্ৰেমৰ কাতৰ-স্মৃতিক কাব্যিকতাৰে ব্যক্তকৰা শব্দ-প্ৰধান এক অনুপম গীত। (কথাছবি: ইজাজত। কন্ঠ- আশা ভোচলে। চন ১৯৮৭। পৰিচালকঃ গুলজাৰ) [পাতনিঃ

আকাশখন ক্ৰমশঃ ডাৱৰীয়া হৈ আহিছে । বতাহৰ কোবে যেন খলকনি তুলিছে লৌহিত্যৰ বুকুত । পাৰঘাটত উৰ্মিমালাৰ কোবাল শব্দ । যেন

ঊনবিংশ শতিকাৰ আগভাগত অসমত চাহখেতিৰ ব্যৱসায়িক সম্ভাৱনা স্বীকৃত হোৱাৰ পাছত, ঔপনিবেশিক শাসক গোষ্ঠীৰ পৃষ্ঠপোষকতাত গঢ় লৈ উঠা চাহ বাগিচাসমূহত কাম